"ဆင်သံချပ်ရွှေကိုယ်ထည်?"
'ဘုရားရေ ဒါက ဘယ်လို မကောင်းဆိုးဝါးကြီးလဲ?'
"အခင်းအကျင်း? မင်းက အခင်းအကျင်း ပညာရှင်လား?"
"စိတ်ဝိညာဉ် စွမ်းအား? မင်းက ဝိညာဉ်သခင်ပါ ဖြစ်နေသေးတာလား?"
မော့လင် အရှေ့မှ အနောက်သို့ လုယက်ပြေးပြီးနောကိ တောင်မှမြောက်သို့ အလိုက်ခံရပြန်၏။ သူသည် တလမ်းလုံး ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် တိုက်ခိုက်မှု အများစုကို လွတ်မြောက်ခဲ့သော်လည်း နောက်ထပ် တိုက်ခိုက်မှု အနည်းငယ်က ရှိသေးသည်။
တိုက်ခိုက်မှုရဲ့ အစွမ်းသတ္တိက သူ့ကို ခဏလောက် မောဟိုက်စေသည်။ တစ်ဖက် လူငယ်က သူတော်စင်တစ်ပိုင်း အဆင့်၃မှ လူတစ်ဦးရော ဟုတ်သေးရဲ့လား? အရှိန်က သူ့ထက် ပိုမြန်သလို ဝိညာဥ်စွမ်းအင် ထုတ်သုံးလိုက်တဲ့ အချိန်ကတည်း သွက်လက်ချက်ပဲ။
သူ လုရွှမ် နောက်ကျောက အတောင်ပံများကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ရာ ထိုအရာက ကောင်းမွန်တဲ့ ပစ္စည်းလေး ဖြစ်ကြောင်း သေချာပေါက် သိလိုက်ပြီ။ ဒါက သူ့ကို အလွန်မနာလို ဖြစ်စေပြီး ပို၍ပင် ရူးသွပ်သွားစေသည်။
တကယ်လို့သာ သူအဲဒါကို ရနိုင်ခဲ့ရင် တခြားသူတော်စင် နယ်ပယ်က လူတွေကို စောက်ဂရုစိုက်စရာတောင် မလိုတော့ဘူး။
လုရွှမ်သည် စိမ်းပြာနဂါးနှလုံး၏ ခံနိုင်ရည်အားဖြင့် ရင်ဘတ်တွေက တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။ သူက ဘယ်သူ့ကို ကြောက်နေရမှာလဲ။
သို့သော် သူတော်စင်သည် သူတော်စင်သာ ဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် မော့လင်းသည် အဘိုးကြီးချန်းရွှင်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ရန် ဝေးကွာလှသည်။ သူသည် ဒါဇင်နှင့်ချီ၍ လက်ဝါးချက်များကို ကြိမ်ဖန်များစွာ ပစ်ခတ်ခဲ့သော်လည်း တစ်ဖက်က အသက်ရှင်လျက် ကျန်းမာနေသေးသည်။
"အတူတူ သွားသတ်ရအောင်!"
အဘိုးကြီးချန်းရွှင် လျင်မြန်စွာ လိုက်သွားကာ လက်နက်မျိုးစုံကို ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်ကလည်း လုရွှမ်မှာ လက်ဝါးစွမ်းအင်များကို ပစ်ခတ်နေတာကြောင့် မော့လင်မှာ အော်ဟစ်နေရ၏။
Arc 4🗡150🗡မြို့တော်ကို ရောက်ပြီ
Start from the beginning
