မြတင့်(ပြန်လည်ရှင်သန်ခြင်း)

(၈)

အႏွီပန္းသူခိုးသည္ ႏွင္းဆီတို႔အား ႏွစ္ပြင့္ခူးပါ၏။ တစ္ပြင့္ကို ခိုးယူသြား၍ က်န္တစ္ပြင့္အား ဆိုင္းဘုတ္ကေလး၏နံေဘး သစ္သားၿခံစည္းရိုးကေလး၏ သစ္သားတိုင္မ်ားၾကားဝယ္ ညႇက္၍ ထားခဲ့ပါ၏။

ဤက်န္တစ္ပြင့္မွာ ၿခံပိုင္ရွင္အတြက္ ပန္ဆင္ရန္ဟူ၍မ်ား ရည္ရြယ္၍ ထားခဲ့ေလသည္လား မေျပာတတ္ပါ။ ျမတင့္မွာ ဝမ္းနည္းေဒါသကေလး ျဖစ္၍ သြားပါ၏။ သူ မည္မၽွတန္ဖိုးထားကာ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရသည့္ ႏွင္းဆီနီနီေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါသလဲ။ ႏွင္းဆီကေလးေတြဟာ ျမတ္သိန္း၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ား ျဖစ္ရသည္ေလ။

ျမတင့္သည္ ပန္းသူခိုးမွ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သည့္ အႏွီႏွင္းဆီကေလးအား တယုတယ ေကာက္ယူလိုက္ပါ၏။ ၿငိမ္ခံေန၍ေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ သူခိုးဖမ္းမွပဲ ျဖစ္ေတာ့မည္။

သို႔ေသာ္ ျမတင့္သည္ ပန္းသူခိုးမွာ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ လာေရာက္ခိုးယူေနသနည္းကိုလည္း မသိရွိရဘဲ ရွိေန၏။ ျမတင့္သည္ မ်က္ခုံးကေလး ႏွစ္ဖက္အား တြန႔္ခ်ိဳးလိုက္မိသည္။

"ညလုံးေပါက္ေစာင့္ဖမ္းမွပဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္"

ညဉ့္သည္ နက္၍နက္၍ လာပါ၏။ ျမတင့္သည္ အေပၚထပ္ရွိ သူ၏ အခန္းျပတင္းမွ ေန၍ ထိုပန္းသူခိုးအား ေစာင့္၍ ေနပါ၏။ ပိုးေကာင္ကေလးမ်ား၏ တက်ီက်ီ ေအာ္ဟစ္သံမွလြဲ၍ ပတ္ဝန္းက်င္သည္ ပကတိၿငိမ္သက္လ်က္ရွိ၍ေနပါ၏။

အခန္းျပတင္းမွေန၍ ေျမာက္ဘက္သို႔ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္လၽွင္ ျမတ္သိန္း‌၏ ေမြ႕ေပ်ာ္ရာ ၿခံေစာင့္အိမ္ကေလးတည္ရွိရာ ေနရာအား ဝိုးတဝါးေတြ႕လိုက္ရ၏။

ထိုအခါ၌ ျမတင့္သည္ သက္ျပင္းဖြဖြခ်မိပါ၏။ ျမတ္သိန္းအား ႀကီေမေသာင္း၏ အခန္းေဘးက အခန္းလြတ္တြင္ ေနပါရန္ အတန္တန္ေျပာေသာ္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ျငင္းဆိုေနျမဲ။ သူ၏ ၿခံေစာင့္အိမ္ကေလးတြင္သာ ေနမည္ဟု ဇြတ္ေျပာေသးသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ ေနခ်င္သတဲ့ေလ။ ဒီေကာင္ေလးဟာ တစြတ္ထိုးကေလးပဲဟု ျမတင့္ သတ္မွတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ေစတနာကိုမွ နားမလည္။

သို႔ေသာ္လည္း ျမတင့္သည္ ျမတ္သိန္းက ဘာေၾကာင့္မ်ား ျငင္းဆိုေနရသလဲဟူသည္ကိုေတာ့ ျဖည့္၍ မေတြးမိခဲ့ပါေခ်။ ျမတင့္မွာ ျမတ္သိန္း၏ ခံစားခ်က္မ်ားအား ပစ္ပယ္မိမွန္း မသိ ပစ္ပယ္ကာ ေနခဲ့မိသည္ေလ။