Verbonden in de Duisternis || Drarry

4

De dagen na het kerstdiner strekten zich uit als eindeloze martelingen voor Draco, terwijl hij probeerde te overleven onder de voortdurende tirannie van zijn vader en tante. Elke dag bracht nieuwe beproevingen, nieuwe pijn die hij moest doorstaan terwijl hij vocht om zijn waardigheid te behouden.Op een kille ochtend vond Draco zichzelf opnieuw geconfronteerd met de kille blik van zijn vader, zijn hart bonzend in zijn keel terwijl hij de dreigende aanwezigheid voelde naderen. Hij wist wat er zou komen, wat hij altijd moest doorstaan als zijn vader zijn woede niet kon beheersen.De eerste klap landde met verwoestende kracht, een explosie van pijn die Draco deed kreunen van ellende. Hij voelde de tranen in zijn ogen prikken, de smaak van bloed op zijn lippen terwijl hij smeekte om genade, om het alsjeblieft te laten stoppen.Maar zijn smeekbeden vielen op dove oren, verloren in de kille stilte van het landhuis Malfoy. Zijn vader lachte slechts spottend, zijn ogen vol minachting terwijl hij zijn zoon verder martelde, zijn handen als klauwen die zijn ziel verscheurden.Draco voelde de pijn tot in zijn botten, elke klap als een messteek die zijn lichaam doorboorde en zijn geest verdoofde met wanhoop. Hij smeekte om genade, smeekte om het einde van zijn lijden, maar zijn woorden werden verstikt door de duisternis die zijn thuis omhulde.En terwijl hij daar lag, zijn lichaam gebogen onder het gewicht van zijn pijn en zijn geest verdoofd door de voortdurende martelingen, voelde Draco een gevoel van diepe wanhoop over zich heen spoelen, een overweldigende angst dat hij voor altijd veroordeeld was om te lijden onder de harde hand van zijn eigen vader