İLTİCA

KAYGI

Sınav haftası bitti notlar açıklandı ve elbette bende bittim. Öyle şaka falan değil gerçekten bittim ailem bu sefer çok ciddiydi dönemin tam ortasında nakil alıp okulumu değişeceklerini söylediler tabii bunu her zaman söylüyorlardı ama bu sefer durum ciddiyete bindi ve ben bir hayli kaygılanmaya başladım. Akşam yemeği yiyorduk ve masada büyük bir sessizlik vardı. Fırtına öncesi sessizlik desem tam yeridir.

O sessizliği annem bozdu ve "Nakilini sadece kızların olduğu bir okula aldırdım" dedi. Ben şok olmuş bir şekilde anneme bakarken babamın "iyi yapmışsın o okulun güzel olduğunu duymuştum" diyişinden sonra şok etkisinden çıkıp "Ben okulumda çok mutluyum başka bir okul istemiyorum burda birsürü arkadaşım var ben tanımadığım bir okulda çok dışlanırım" gibisinden bir ton laf sayıp defalarca derslerime çalışma konusunda sözler vermeme rağmen fikirleri değişmedi ve son sözleri "Ya bu okul yada hiç" oldu.

O gece hiç uyumadım bir yandan arkadaşlarıma durumu iletmeye çalışıp bir yandan göz yaşlarımı siliyordum o an gerçekten çok pişman oldum. Aslında matematik o kadar da zor gelmemeye başladı.Çünkü hiç bir ders benim bu üzüntümden zor olamazdı.

Sabah dolabımın sesine uyandım ve annemin okul formamı alıp bir poşete koyduğunu gördüm hemen ne yaptığını sordum ve "bunlara artık ihtiyacın kalmadı yenilerini alıcaz ve bunları da ihtiyacı olan birine vericez çünkü naklin onaylanmış" cevabını aldım. Nasıl yani arkadaşlarıma veda bile edemeden hiç tanımadığım bir okula mı gidicektim. Hayır bu gerçekten bir kabus olmalıydı.
Maalesef yaşananlar kâbus değildi hepsini birer birer yaşamıştım.

Bir anda kendimi arabanın ısınmasını beklerken buldum o kadar derin düşüncelere dalmıştım ki buraya kadar nasıl geldim inanın hatırlamıyorum bile.
Yol boyu etrafı izledim gözlerim yolda fakat aklım eski okulumdaydı. Yeni bir okulda yeni bir sınıfta beni neler bekliyor acaba diye düşünürken araba durdu ve annem "hadi bakalım" diyip arabadan indi. Kafamı kaldırdığımda kocaman mavi bir okulun önünde olduğumuzu gördüm.

Müdür yardımcısının odasında müdürü bekliyorduk. Ve ben hâlâ anneme yalvarıyordum. Yalvarışlarımın sesini kapının gıcırtısı kesti ve sanırım yeni okul müdürüm içeriye girdi. Adam pek de fena birine benzemiyordu nazik efendi bir adam tipi vardı. Biraz sohbet sonrası kaydımı tamamladık ve müdür yardımcısı Emrah bey ile yeni sınıfım 11-B 'ye gitmek için asansöre bindik. Emrah bey topaldı ve açıkçası ona üzülmüştüm yürürken biraz zorluk çekiyordu.Her neyse sınıfımın önüne geldik.

Emrah bey kapıyı tıkladı ve beni içeri alıp sınıfa "çocuklar bu yeni sınıf arkadaşınız Asel dedi" Herkes bir anda bana döndü ve kendi aralarında büyük ihtimalle beni eleştirdiler. Dışardan gıcık bir kıza benzediğimi kabul ediyorum ancak bu kadar da ön yargılı olmayın be abi. Müdür yardımcısı sınıftan çıktı ve ben tek boş yer olan sınıfın tam orta sırasına oturdum. Bütün gözler benim üstümdeydi açıkçası okulda öğretmenler dışında tek bir erkek bile olmaması tuhafıma gitmişti.