Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 15

Ayon na nga, after waiting a half hours? I think. Dumating na rin siya kakapasok niya nga lang dumeretso agad siya sa akin at kinapa ang nuo ko. Ako naman ay nagtatakang tinignan siya.

"What are you doing, kuya?"

"Checking if you have a fever." He said while still touching my forehead.

I laughed at him and removed his hand from my forehead. "I don't have a fever, I told you I'm fine."

"Still, then why are you here?" He asked, sitting on the side of the bed.

Nakaupo kasi ako ngayon at nakasandal lang sa isang unan, naiiling ko siyang tinignan.

"I was resting here inaantok ako!"

"I'm not believing you Zarein Naya. Tell me the truth." He said my full name as a sign that he was serious.

Umayos ako ng upo at tinignan siya. Alangan bang sabihin ko sa kanya na nagkunwari akong nahimatay at dinala dito?

"I... I was resting kuya nothing more. I don't want to sleep in my class kaya dumito nalang ako." I said slowly and carefully.

Hindi ko pwedeng sabihin 'yong nangyari kanina! Baka hindi na makakapasok bukas ng buhay si Sage!

Bumuntong hininga siya habang ako ay inaabangan ang reaksyon niya kung naniwala ba siya. "Are you sure?" He asked.

I smiled to him. "Yess one hundred for sure!"

"Then let's go, I'm going to ask the nurse here if you saying is true."

He stood up from the bed. Nanlalaki naman ang mata kong hinawakan siya para pigilang umalis ng mag angka itong aalis. Nagtataka niya akong tinignan kasabay ng pagkunot ng nuo niya inilingan ko siya habang nakangiti.

"Kuya naman eh! Let's go home na wag mo na tanungin yung nurse!" Nag aalburoto kong sabi sa kanya.

"And why? Tatanungin ko lang kung anong nangyari sayo Rein," binasa niya ang mga labi niya at magkadikit pa rin ang nga kilay.

Umilig ako sa kanya. "Wag na uwi na tayo please!"

"I'm not convinced to your reason Zarein." Madiing sambit niya.

Palihim akong sumimangot sa kanya, wala talaga akong lusot pag ganito kaseryoso ang kapatid ko. Naintindihan ko naman siya eh! Nag aalala siya yes, bakit ba hindi pa sapat ang dahilan ko?! Pakiramdam ko dito ako matutuluyang mahihimatay dahil sa stress.

"Fine!" Final na 'to.

Tumingin siya sa akin na para bang naguguluhan. Umismid ako at hindi siya tinignan.

"I passed out earlier, okay?" I said to him.

Shocked is visibled to his face. I didn't say what exactly reason pero ang kailangan ko lang talaga ngayon ay sabihin ang kalahating persyentong katotohan sa hindi.

"Why?"

"I don't know, maybe tired? Nawalan nalang daw ako bigla ng malay kanina." Sabi ko dito.

Umayos siya ng tayo at ako naman ay patagong nag dadasal na sana maniwala na siya sa sinabi ko dahil kapag hindi pa siya naniwala, nako talaga Sage humanda ka na.

"Sabi ko naman sayo wag kang magpapagod, paano nalang kapag may nangyari sayong hindi maganda or else malala pa dyan?"

Hindi naman ako nagpapagod! Wala nga kong ginawa today i was relaxing but someone interrupted that. Paniguradong sermon ang hahantungan ng usapan na'to dahil ayaw kong umabot sa ganon ay. . .