Chapter 14

177 2 0
                                    


He put me in the bed clinic slowly. Until now I am still confused because of what he said earlier.

I felt his light hand holding my hand and rubbing it slowly.

"I'm sorry..." There was seriousness in his voice as he spoke.

"Magaan naman sakal ko sayo kanina diba? Why did you faint? Mabigat ba? " Tuloy tuloy na tanong niya.

Sumabay bigla ang tugtog ng radio sa hallway na rinig na rinig dito.

"Ako ay litong-lito
Saan ba ito patungo
'Di ko na alam kung dapat bang ihinto
'Di alam ang sasabihin
'Di alam ang aking gagawin
Kung mananatili sa 'yo. . ."

Tumahimik ang boung kwarto, tanging tugtog lang galing sa hallway ang maririnig. Ramdam ko ang tingin niya sa akin. Maya maya pa ay rinig kong may pumasok.

"What happened to her?" I guess this is the nurse here.

Inalis ni Sage ang kamay niyang nakawak sa akin at inilagay sa ilalim ng kumot.

"Nahimatay." Maikling saad nitong nasa tabi ko.

"What is the reason? Kumain ba siya?" The nurse asked him while checking my pulse.

Narinig ko namang bumulong 'tong katabi ko.

"Hindi pa pala 'to kumain siguro kaya nahimatay agad kanina, tss." Mahinang bulong niya.

Hindi ako gutom sadyang sinakal mo lang talaga ako kaya umabot tayo sa ganto.

"I... Ehem I don't know she just fainted thats it." He said.

Seriously? Ayaw mo bang sabihin na sinakal mo ako?

"Okay lang ang pulso niya medyo namumutla siy–"

"WHAT?! CHECK HER AGAIN DAMMIT! OR CALLED AN AMBULANCE!" Biglang nataranta at sumigaw itong nasa tabi ko.

Parang gusto kong batukan 'tong tao na'to dahil napaka OA. Isa pa 'to eh.

"U-uhm calmed down mr. She's okay, pakainin mo nalang mamaya pag gising na." Sabi ng nurse.

"We d-dont need to call ambulance?" Sage asked this nurse and i hear chuckles from the nurse.

"No need Mr. Solry, she's totally fine maiwan ko na kayo." Narinig ko pa ang pag sarado ng pinto.

Ito namang isa ay rinig na rinig ang pag buntong hininga. Naramdaman kong hinaplos nito ang buhok ko.

"I'm worried rein." He said softly.

He touched my face and gentle rubbing his thumb on my cheeks.

"If i could have a chance to get closer to you this is the best way i could." He said.

Nanatiling nakapikit ako at hindi pinahalatang nagugulat sa mga sinasabi niya.

"So I'm sorry kung nasobrahan... I was mad early... I was je– nevermind." He didn't finish his sentence and remove his hand on my face.

What in the world is his talking about?!

I swear my curiosity will kill me for this.

I heard his phone rang and i guess he answered that immediately.

"Yes? Yeah I'll go now, stop repeating i said I'll go now." After that he ended that call.

"See you tomorrow, hope you don't ignore me... Naya."

Lady Red Dress (Past Series #1)Where stories live. Discover now