New York'un yeraltı dünyasının karanlık sularında Jimin'in kardeşinin, Jeon Jungkook ile evlenmesine karar verilmiştir. Bu adam bir mafya, bir patron ve mafya standartlarına göre bile bir hilekârdır. Siyah takım elbise ve kravatlarından daha karanlı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Pembe bulutumdan bir gümbürtüyle düştüm."
Jimin
Güneş tenimin üzerinde sımsıcak parıldıyordu ama gece boyunca içimde yer alan soğuğu çözemiyordu. Jungkook'un nefes alışını dinleyerek ve ne yapacağımı düşünerek saatlerce uyanık kaldım.
Vicdanım için, akıl sağlığım için, onun için hiçbir şey yapmadan duramazdım.
Jungkook'un bana olan güvenini sarsmak ve onu başka birinin kollarına itmek zorunda kalmamak için geçmişi unutabilen, farklı biri olmayı dilerdim. Sırf o yanımdayken içimi dolduran mutluluğu yok etmemek için.
Uyanıktı ve şiltenin aşağı çökmesinden yatağın kenarında oturduğunu anlamıştım. Bakışları tenime değiyordu ama gözlerimi açmadım. Ya düşündüğüm her şeyi görürse?
Başparmağı elmacık kemiğimi okşadı. "Bütün gün tembellik mi yapacaksın?"
Başımla onayladım.
"Senin şu meşhur, sudan ibaret çorbanı özlemiştim ama..."
"Gıcıklık yapma," diye mırıldandım.
Kıkırdadı.
"Yemek yapamadığımı söylemiştim ve sen yine de benimle evlenmeyi seçtin," diye şikâyet ettim.
"Çok para harcadığını da söyledin ama harcamadın."
"Alışverişe gidene kadar bekle."
Güldü ve üzerimdeki örtüleri çektiğinde iç çektim. Gözlerim fal taşı gibi açıldı. "Jungkook hava soğuk!"
Çıplaktım. Geçen hafta boyunca çıplak olmadığım zamanlarda sadece onun tişörtlerini ve külot giymiştim. Hayatımın en güzel günleriydi.
Bedeni üzerime kapandı. Sıcaklığının birazını çalmak için kollarımı beyaz tişörtünün altına kaydırdım. Bu adamın, bu vücut sıcaklığıyla Kuzey Kutbu'nda bir gece boyunca montsuz hayatta kalabileceğine emindim.
Kocaman oluşunu ve onun yanında kendimi hep küçük ve güvende hissetmeyi seviyordum. Gerçek şu ki onunla ilgili her şeyi seviyordum ve bunun geri dönüşü yoktu. Sevgim, raylarda gözleri kocaman açılmış şekilde duran bir çocuk olmasına rağmen duramayan bir tren gibi tam gaz ilerliyordu.
