New York'un yeraltı dünyasının karanlık sularında Jimin'in kardeşinin, Jeon Jungkook ile evlenmesine karar verilmiştir. Bu adam bir mafya, bir patron ve mafya standartlarına göre bile bir hilekârdır. Siyah takım elbise ve kravatlarından daha karanlı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İşitilmiş melodiler güzeldir ama işitilmemiş olanlar daha güzeldir."
Jimin
"Baba bir dahaki sefere beni alması için Jungkook dışında birini - herhangi birini - gönderirsen memnun olurum."
Babamın ofisinin kapısında duruyordum, spor çantam omzumdan sarkıyordu. Jungkook arabayı park eder etmez babamın evde olduğunu görüp arabadan atlamış ve doğruca buraya gelmiştim.
Yaşanan olay yüzünden yeterince aşağılanmıştım. Kurtarılmak ya da intikam almak isteyen biri değildim. Sadece unutmak ve arkamda bırakmak isterdim. Fakat bunu yapamamıştım çünkü Jungkook tüm benzin istasyonunu yakmıştı.
Bana her zaman bu olayı hatırlatacak şey kömürleşmiş kalıntılar ve muhtemelen bir ceset olacaktı. Kasiyerin içeriden çıktığını hiç görmemiştim. Adamın iğrenç bir yaratık olduğu doğruydu ama yanarak ölmeyi hak ediyor muydu? Boğazım sıkıştı.
Babam kalemini bıraktı ve bana, uzun zamandan sonra ilk kez dinliyorum ifadesiyle baktı. "O niyeymiş?"
Kollarımı kavuşturdum ve basitçe, "Kendisi bir manyak baba," dedim.
O anda sırtımda onun varlığını hissettim ve babamın bakışları başımın üzerinde gezindi. Anlaşılan Jungkook artık buraya kendi eviymiş gibi girip çıkıyordu.
Eve giden yolun geri kalanında ona tek kelime etmemiştim; o da bir sohbet başlatmaya pek çalışmamıştı. Beni Tyler hakkında tehdit etmesi, onu bir nevi öpmem ve arabayı sürerken yan aynadan benzin istasyonunun yanmasını izlemem arasında, hiç olmadığım kadar sinirlenmiştim.
O öpücük beni daha önce hiç hissetmediğim kadar sıcaklamış hissettirmişti, oysaki bana dokunmamıştı bile. Bana hissettirdiklerinden nefret ettim. Anlamsız, hatta ruhsuz bir motivasyonla bir adamın hayatını mahvettiğimi fark ettirmesinden nefret ettim.
Sözlerimi anlayınca babamın kaşları kalktı ve sonra şaşırtıcı bir şekilde güldü. "Eh, Ace, oğlumdan daha önce böyle bir suçlama hiç duymamıştım. Bu konuda ne söylemek istersiniz?"
Jungkook o kadar yakın duruyordu ki bağladığım saçım göğsüne değiyordu. Adamda sınır denen bir şey olmadığını sıkıntıyla fark ettim. Aynı zamanda sırtım onun önüne değene kadar geri adım atmak için duyduğum baş döndürücü isteği de görmezden gelmeye çalıştım.
