19
"အရွင္''
အသူတစ္ရာေခ်ာက္ရဲ႕ ကမ္းပါးမွာ ဝမ္းနည္းနာက်င္ေနၾကတဲ့ လူတစ္စုနဲ႕ အံၾသမွင္သက္ေနၾကတဲ့ လူတစ္စုဟာ ေခၚသံတစ္ခုေၾကာင့္ ႐ုတ္ခ်ည္း တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ဖုန္မႈန့္သဲမႈန့္ေတြေရာေနတဲ့ ခပ္ညစ္ညစ္ေလတစ္ေပြ႕ပါ ေဝွ႕တိုက္လာတဲ့အခါ ေသမင္းေခၚသံပမာ။
နန္းေတာ္မွာ မေနခဲ့ပဲ မခြဲနိုင္မခြာရက္ျဖစ္ကာ လိုက္လာတဲ့ ေလအိုဟာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို မသိပါ။
ေဝါယဥ္ေပၚက ေျပးဆင္းလာတဲ့ ေလအိုရဲ႕အသံဟာ ႐ူးသြပ္လုနီးပါးျဖစ္ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န့္ကို ရန္စလိုက္သလိုပဲ။
ဆတ္ခနဲတုန္တက္သြားတဲ့ ခႏၱာကိုယ္နဲ႕အတူ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနတဲ့ အဝါေရာင္မ်က္လုံးေတြနဲ႕ လွည့္ၾကည့္လာတယ္။
အင္ပါယာအရွင္ရဲ႕ ရင္ထဲတစ္ခါမွ မျဖစ္ေပၚဖူးတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ အလုံးအရင္း ဝင္ေရာက္လာတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ေရွာင္းက်န့္ကို တားဆီးဖို႔ ဘယ္လိုအရာကမွ မတတ္နိုင္မွာစိုးတယ္။
"ေလအို မင္း ေျပးေတာ့ ''
"အူးးးးးး''
အႏၱာရယ္ရွိတဲ့ ထုတ္လႊတ္သံဟာ အရွင္ရိစ္တားျမစ္သံနဲ႕အတူ ထြက္ေပၚလာလို႔။
အရွင္ရိစ္ရဲ႕ စိုးရိမ္ပူပန္မႈအျပည့္ တားျမစ္သံဟာ ေနာက္က်သြားေလၿပီ။
ေရွာင္းက်န့္က လွ်ပ္စီးလက္သလို လ်င္ျမန္မႈမ်ိဳးနဲ႕ ေလအိုအနားေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ေလအိုကို ခုန္အုပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ခနခ်င္းအတြင္း ေလထဲမွာ ေသြးအနံ႕ေတြ ပ်ံ့လြင့္လာကာ ပူႏြေးေစးပ်စ္တဲ့အရာေတြ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္အႏွံ႕ ဖ်န္းပက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး ခႏၱာကိုယ္ေလးထက္က အျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဝတ္စုံေလးမွာ အနီေရာင္ခပ္မ်ားမ်ား ေရးခ်ယ္လိုက္သလိုရယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွာင္းစိတ္ထဲ မေက်နပ္ေသးပါ။
ေနာက္ထပ္စကၠန့္ပိုင္းေလးအတြင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္ဟာ ေအာ္ဟစ္အကူညီေတာင္းသံေတြနဲ႕ ကမၻာပ်က္ေနသည့္သလား။ စစ္က်င္းတို႔လူစုဟာ ဝံပုေလြပုံေျပာင္းၿပီး အရွင္ရိစ္ရဲ႕ လူစုကိုျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့တယ္။ အင္ပါယာအရွင္ကိုေတာ့ ေရွာင္းက်န့္အတြက္ ခ်န္ထားေပးၾကတယ္။
YOU ARE READING
ဝံပုလွေတို့ရဲ့ဧကရာဇ်
Fanfictionငါ့အသိဉာဏ်တွေပျောက်ဆုံးပြီး မင်းကိုမမှတ်မိတော့ရင်တောင် ဘဝအသစ်နဲ့ မင်းကိုပဲတစ်ခါပြန်ချစ်မယ် ငါ့အသိဉာဏ္ေတြေပ်ာက္ဆုံးၿပီး မင္းကိုမမွတ္မိေတာ့ရင္ေတာင္ ဘဝအသစ္နဲ႕ မင္းကိုပဲတစ္ခါျပန္ခ်စ္မယ္
