Ep.11(zawgyi)

222 7 0
                                    

အရွင္ၾသဂတ္စ္နဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းအရွင္ဒါနန္တို႔ ေရခ်ိဳးေဆာင္အတူလာၾကၿပီး စကားစၿမီေျပာေနၾကတယ္။ ေရႏြေးေငြ႕ေတြၾကားထဲမွာ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ကာ ေအးေအးသက္သာအနားယူေနတဲ့ ၾသဂတ္စ္ကိုၾကည့္ၿပီး ရွန္းရင္ထဲမွာ ခံျပင္းေနမိတယ္။
သူ႕အရွင္ႏွစ္ပါး ခရီးထြက္သြားတာ တစ္ရက္နဲ႕တစ္ညရွိၿပီ အရွင္ကအႏၱာရာယ္ေတာထဲမွာ ဒုကၡမ်ားေနသေလာက္ သူကဘာမွမကူညီနိုင္ပဲ ရန္သူကိုျပဳစုခစားေနရတယ္။
စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႕ အသုံးမက်မႈေတြဟာ ရင္ထဲကိုေအာကလီဆန္စြာ ပ်ိဳ႕တက္လာေနတယ္။

ဝုန္း.

"ခင္ဗ်ား....ဘာလုပ္တာလဲ လႊတ္စမ္းပါ''

မ်က္လုံးမွိတ္မွိန္းေနသူက တစ္ခ်က္ေလးဖြင့္မၾကည့္ပါပဲ ဆြဲခ်လိဳက္တာမို႔ ရွန္းမွာအလန့္တၾကား ၿပိဳက်ရတယ္။ ရွက္စိတ္နဲ႕ေဒါသတို႔ေပါင္းကာ ႐ုန္းေပမယ့္ ရင္ခြင္ထဲမွာဖက္ကာ မလႈပ္နိုင္ေအာင္ခ်ဳပ္ထားခံလိုက္ရတယ္။
အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းေနတဲ့ ၾသဂတ္စ္ရဲ႕သန္မာတဲ့ခႏၱာကိုယ္နဲ႕ ထိစပ္ေနရတဲ့သူမွာ ပူေလာင္လို႔လာတယ္။ ရသေလာက္ေခါင္းငဲ့ေရွာင္ေနေပမယ့္ မ်က္ႏွာနဲ႕လည္တိုင္ကို လိုက္လံနမ္းရွိုက္လာတဲ့ ထြက္သက္ႏြေးႏြေးေတြေၾကာင့္ လူဟာအေယာင္ေယာင္အမွားမွား။

"မင္းမ်က္လုံးစိမ္းေလးေတြက ဒီအတိုင္းေလးသိပ္လွေနၿပီးသားပါ.....ဘာလို႔ကိုယ့္ကို ေဒါသမ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ စူးစိုက္ၾကည့္ေနရတာလဲ''

"ခင္ဗ်ား မ်က္လုံးမွိတ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား''

"မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္လည္း မင္းရဲ႕အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြက ေရႏြေးေငြ႕ထက္ပူေလာင္ေနတာ မသိဘူးလား....စိတ္ေလွ်ာ့ထားလိုက္ လာပါေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရေအာင္''

ရွန္းရဲ႕အဝတ္ေတြကို ဆြဲၿဖဲၿပီး သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာရွိေနတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအဝတ္ပိုင္းေလးကို လႊင့္ပစ္လိုက္တဲ့ေနာက္ အရွင္ဒါနန္လည္း အလိုက္တသိထထြက္သြားတယ္။

"ခင္ဗ်ား....ခင္ဗ်ား.... လႊတ္ေနာ္.... က်ဳပ္မႀကိဳက္ဘူး''

"ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနခ်ိန္ ဘယ္လိုေခၚေခၚ ဘယ္လိုေျပာေျပာရေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေရွ႕မွာ မင္းကိုယ့္ကိုအရွက္ခြဲလိုက္တာပဲကေလး...မင္းကိုေသခ်ာေလးအပစ္ေပးဆုံးမမွရေတာ့မွာ''

ဝံပုလွေတို့ရဲ့ဧကရာဇ် Where stories live. Discover now