Your Boyfriend Sucks

- trente-sixième -

TWT's NOTE: Four chaps left, thanks everyone! xx

x - - - - - - - - - - x

- trente-sixième (engaged to sarcasm) -

I ran away and left Paris. Hindi ko na siya nilingon pa dahil mas lalo lang maskit kapag nakita ko siyang umiiyak at nagmamakaawang 'wag ko siyang iwan. I've been very bad and unfair to him. I know that. Pero ginagawa ko 'to dahil ayoko nang maging pabigat sa kanya. He's been on his downfall when he's with me at ayoko nang palakihin pa ang atraso ko sa kanya.

Umuwi ako sa bahay namin pagkatapos ng nangyari doon sa condo ko sa BGC at as expected, napagalitan ako ng parents ko dahil umalis ako nang walang paalam at hindi man lang nagsasabi kung saan ako ako pumunta.

Wala na rin silang nagawa nang sabihin ko na nakipag-break na ako ng tuluyan kay Paris dahil sa mga nangyari. Hindi na rin sila nangialam sa desisyon ko. Sabi nga nila sa akin, malaki na ako at alam ko na ang dapat kong gawin. I'm really troubled. It's not that I don't love Paris anymore, it's just I need to fix myself first -- my emotional capacities -- so when I get back to Paris, we won't get any problems and I can cope up to everything.

Sa loob ng three months, wala na akong ibang narinig kay Paris. Hindi na kami nagkita o nagkausap man lang matapos 'yung nangyari doon sa BGC. Somehow, I've missed him a lot but then I need to fight my feelings. I need to get a life.

Nagpaka-busy na lang ako sa ZA habang pinagpatuloy ko pa rin ang pag-aaral sa Bradford kaso 'yun nga lang, hindi na ako nag-full load. Okay lang sa akin na umabot ako ng ilang years para matapos ang MBA basta ba makuha ko ang degree na 'to ay ayos na ako.

Regardless ng breakup namin ni Paris, natuloy pa din ang partnership ng Hertford at FE sa electronics business ng pamilya. Syempre business matters kaya dapat professional din 'yung approach.

Simula sa ground breaking ceremony hanggang sa social functions ng Hertford at FE, never ko din siya nakita. Ewan ko kung sinasadya ba niyang hindi kami magkita o sadyang ayaw lang ng tadhana na magtagpo kami... Kasi pag nangyaring makita ko siya, hindi ko alam ang gagawin ko...

x - - - - - - - - - - x

From: Mendoza, Jessica

Message: Ready ka nang makita ulit siya ha?

Napa-exhale ako doon sa nabasa kong text. Para kasing hindi ako mapakali ngayon. Paroo't parito ako at halos pinagpapawisan na din sa kaba. Nanginginig ang mga daliri ko habang nagta-type ng ire-reply kay Jess.

To: Mendoza, Jessica

Message: Bahala na, basta kakayanin ko. Ngayon pa lang nao-awkward-an na ako.

Yes, it feels awkward. For sure kasing makikita ko si Paris kasi may complimentary dinner ang families namin dito sa isang seven star hotel. Hindi ko sigurado kung pupunta siya o hindi at hindi ko rin talaga alam kung paano ako makikitungo sa kanya pag nagkita ulit kami.

Three months. Three months with no communications at all. Three months without seeing each other. What do I do?

"Young Lady, pinapatawag na po kayo ng Mommy niyo. Nandyan na po ang Fujiwara family." narinig ko ang pagkatok sa pinto ng restroom ng bodyguard namin.

Nag-stay lang ako sa pagkakatitig sa sarili ko sa salamin tapos naghugas ng kamay. "Susunod na po ako." sabi ko tapos lumabas na din ng restroom.

Nakayuko lang ako habang naglalakad papunta sa dining table. May nabangga pa nga akong lalake pero hindi ko na lang tinignan basta nag-sorry ako at nag-direcho lakad na lang.