Allemaal door familiedag // Bankzitters

Och das niet zo leuk.

Milou komt 2 seconde later de wc uitgelopen en ziet mij en Matthy zo staan.

POV MILOU:
Ik loop niks vermoedend de wc uit, zie ik opeens Koen met Matthy, denk ik knuffelen? Als ik dichterbij loop krijg ik bevestiging op mijn vraag. Weird maar oke, bedenk ik bij mezelf. "Hee Maarten." Als ik dat zeg kijk hij mij gelijk aan. Hij huilt. Ik heb hem nog nooit zien huilen. "Ach Matt wat is er aan de hand?" Zeg ik bezorgd, terwijl ik dat zeg duikt de huilende jongen in mijn armen. Ik knuffel hem stevig, hij moet zich nu veilig voelen, dat is het belangrijkste, ook al ben ik 2 koppen kleiner. Ik kijk Koen vragend aan. Hij haalt zijn schouders op. Ik knik. "Het komt goed Matt, wil je mij vertellen wat er is?" Vraag ik rustig en zacht. Hij knikt. "Kom" ik pak zijn hand vast en begeleid hem naar de keuken. Waar ik op het aanrecht ga zitten zo dat ik even lang ben als hem. Hij staat tussen mijn benen. Dichtbij mij, maakt niet uit, deze jongen moet even iemand vertrouwd dichtbij hebben , Raoul en Robbie zijn niet thuis. Ik neem deze 'taak' het op mij. "Rustig in en uit ademen. Ik wacht tot jij er klaar voor bent." Ik houd zijn handen nog steeds vast en wrijf er met mijn duimen over. Koen zit aan de eettafel te kijken naar ons. Matthy ademt een paar keer in en uit. Ik droog zijn tranen met mijn handen. "mijn uhm. Opa is overleden. net." Zegt hij waarna hij weer in tranen uitbarst. Ik neem hen gelijk weer in mijn armen. "Ach schatje toch, was je goed met je opa?" Ik vind het serieus zielig, zelf weet ik hoe kut het is. Ik was ook heel goed met mijn opa. Hij is 2 jaar geleden overleden. Ik voel hem knikken in mijn schouder. Ik wrijf met 1 hand over zijn rug en met de ander kriebel ik zijn nek en haar. "Het zit je niet mee he." Hij schud zijn hoofd, die nog steeds begraven is in mijn nek. Na een tijdje zo gezeten te hebben haalt Matthy zijn hoofd uit mijn trui. Hij kijkt mij aan. Koen was ondertussen al naar boven hij ging opnemen ofzo. Ik glimlach naar Matt. Hij geeft een gebrekkige glimlach terug. "Ik heb hoofdpijn." Zegt tie zacht. "Snap ik schatje, huilen kost energie. Ik ga paracetamol en yoghurt voor je maken zodat je iets fitter word." Ik noem vaak mensen Schatje, schat of mop. Hij geeft mij een knuffel. "Dankjewel Lou." Zegt tie lief. Ik smelt. "Geen probleem Maarten. Ik zou alles voor je doen." Ik geef hem een kus op zijn haar. Hij laat los uit de knuffel. Ik spring van het aanrecht af en loop naar de koelkast, als ik omdraai zie ik dat Matthy op de plek zit waar ik net zat. Hij kijkt naar mij ik doe alsof ik het niet door heb, en ga rustig verder met zijn yoghurt klaarmaken. Ik doe er aardbeien, frambozen, granola, kiwi en bosbessen in. Alles wat ik ook lekker vind eigenlijk. Ook pak ik paracetamol en appelsap voor hem. "Mag ik dit om mijn kamer eten?" Vraagt tie zielig. Ik kijk hem aan want hij weet dat ik eten op de kamer onbeschoft vind. Hij trekt een pruillip. "Nou vooruit." Zeg ik dan maar. "Maar ik wil wel dat je beide paracetamols neemt, je appelsap en je yoghurt op eet en drinkt EN dat je het weer mee terug meeneemt naar de keuken." Zeg ik streng. Hij knikt. "Ga je mee anders? Ik wilde film kijken." Vraagt tie zielig aan mij toen ik mij omdraaide om te gaan schoon maken. "Eigenlijk wilde ik gaan schoonmaken." Zeg ik. "Maar dat kan ook later." Zegt tie terug. Ik draai me om. "Film kijken kan ook later." Zeg ik terug met een grijns. "Ja oké dat is zeker waar. Maar alsnog wil je alsjeblieft mee, ik wil niet alleen zijn nu." Terwijl die dat zegt kijkt hij naar beneden en begint zachter te praten. "Tuurlijk ga ik mee. Ik wil niet dat je je alleen gaat voelen." Hij kijkt op. Hij heeft een lach op zijn gezicht. "Nou lopen dan he ik blijf hier niet staan. Ik neem je paracetamols en een lepel mee, pak jij je yoghurt en appelsap." Zeg ik. "Jaja ik loop al." Hij pakt zijn spullen, ik loop rustig achter hem aan. Aangekomen in zijn slaapkamer vraag ik, "jij heb vast wel een lekkere broek en trui voor mij." Ik lach lief naar hem. Hij moet lachen. "Voor jou heb ik alles. Kies maar uit." ik huppel naar zijn kast toe om kleding te pakken. Ik pak een zwart-roze bankzitters trainingsbroek en een baggie trui. Ik kleed mij om in de badkamer. Matthy ligt al in bed een film uit te zoeken. "En welke heeft meneer gekozen?" Vraag ik als ik ook in bed ga zitten.
"Moana heb ik nog nooit gezien, het ziet er leuk uit die trailer." Zegt tie benieuwd hij kijkt mij aan. Ik heb een mega glimlach op mijn gezicht. Ik houd van die film. "Ik vind het helemaal geweldig." Zeg ik enthousiast. Hij zet de film aan en pakt zijn yoghurt. Na 5 minuten zie ik opeens een lepel voor mijn ogen. Ik kijk Matthy aan, die mij aankijkt met een vraagend gezicht. "Hapje?" Voordat ik kon antwoorden had ik al een hap in mijn mond. Matthy neemt zelf weer een hap. Weer krijg ik een hapje voor mijn mond, ik vind dit echt schattig. Ik kijk hem blij aan, hij mij ook. Ik word helemaal gelukkig. Ik heb het weer goed gemaakt met Koen, ik heb eindelijk mijzelf hebben kunnen uitspreken over papa en mama, ik heb Matthy een veilig gevoel kunnen geven, ik eet yoghurt tijdens Moana wat wil je nog meer. :) als 'onze' yoghurt op is zie ik dat Matthy staart naar zijn paracetamols. Ik pauzeer de film en ga rechter op zitten. "Matthy kijk mij eens aan." Vraag ik rustig. Hij kijkt mij aan. "Ik weet dat je het moeilijk vind maar het moet toch echt even als je even rust in je hoofd wil. Ik breek het wel in 2e dan zijn ze kleiner dus minder smaak. En je hebt lekker appelsap erbij om het weg te spoelen." Hij kijkt tevreden. Ik breek zijn paracetamols in 2e zodat hij de smaak minder proeft, dat heeft tie mij ooit ik denk 4 jaar geleden uitgelegd dat hij het moeilijk vind. Als hij alle vier de helften op heeft kijk ik hem super trots aan. "Ik ben super trots op je Matt. Echt waar." Hij geeft mij een knuffel waardoor ik achterover val op het bed, ik moet lachen maar knuffel hem wel terug. Ik wist niet dat hij zo aanhankelijk was.
We kijken de film af, nou eigenlijk, ik kijk de film af, want Matthy is in slaap gevallen. Ik druk de tv uit en stap voorzichtig uit bed. Ik geef hem nog een kus op zijn haar, Koen deed dat ook altijd bij mij als ik onrustig was die dag. Ik loop rustig de kamer uit en sluit zachtjes zijn deur. Als ik aankom in de keuken zie ik Koen en Raoul daar zitten. "Haii." Zeg ik tegen ze. "Heyy Lou." Zegt Raoul snel. "Hee Loutje, hoe is het met hem?" Vraagt Koen bezorgd. "Ja hij is er wel kapot van maar hij slaapt nu, heeft 2 paracetamols, yoghurt met veel fruit en appelsap op." Vertel ik als ik naast hem op de bank ga zitten. "Ik ga straks wel weer bij hem kijken. Zou ik gaan koken zo? Ik heb daar echt zin in." "Ja ik vind het prima eindelijk een dagje rust." Zegt Raoul als die zijn armen achter zijn hoofd plaatst en zijn benen gekruist op tafel legt. Ik moet lachen. "Ja ik vind het ook prima. Wat heb je in gedachte dan?" Vraagt Koen. "Oma's pasta karbonara?" Vraag ik aan hem als ik hem aankijk. Hij begint te stralen.

----------------

Dat was hem alweer. Benieuwd naar het volgende deel? Volg mij even.