Allemaal door familiedag // Bankzitters

Beter dan eerst in ieder geval.

Ik start de auto en rij naar Rotterdam toe, Koen wijst de weg, geen idee waar ik heen moet.

POV KOEN:
We zijn al een tijdje aan het eten. Het is heel gezellig. Ik durf steeds niet de vraag te stellen maar ik moet het toch. "Milou." Ze kijkt op. Ze is verbaasd. Ik noem haar nooit Milou, altijd Lou of Loutje. "Hoe gaat het nou echt met je?" Ik heb een serieuze maar toch ook bezorgde toon in mijn stem. Ik zie haar slikken. "Uhm" begint ze. Ik kijk haar bezorgd aan. "Ja ik weet niet, het gaat beter dan eerst." Ze zegt het met een twijfel in der stem. "Vertel" "nou kijk, het begon allemaal toen jij een beetje begon met YouTube. Jij kan hier niks aan doen wil ik alvast zeggen!!" Ze begint onzeker. Die laatste zin zei ze wel stellig. Ik knik als reactie.

" Papa en Mama keken voor mijn gevoel alleen maar naar jou en vergaten mij compleet, ik moest voor mijzelf zorgen. Ik was 13 ik kon dat helemaal niet. Niks werd van mij gewassen, zelf moest ik eten kopen en koken, alles. Moest ik zelf doen. Toen jij opgeven moment uit huis ging en samen ging wonen met de jongens, gingen papa en mama steeds meer werken en waren dus minder thuis, als ze thuis waren ging ze eigenlijk gelijk slapen." Ik luister aandachtig. Ik wist dit niet. Ze gaat verder. "Ik was vaak nog beneden omdat het half 10 was, soms kwam papa beneden maar werd hij boos op mij, ik zou niks hebben opgeruimd en schoongemaakt. Dat was niet zo, ik maakte juist alles schoon en ruimde al hun troep op. Toen jij weg ging deden ze een stuk bozer deden tegen mij. Ook had ik opgeven moment een vriend, Louis." Ik zie dat ze moeite er mee heeft, ze slikt een keer. "Het eerste half jaar was het echt gezellig, tot dat hij verder wilde. Ik wilde dat nog niet, ik bedoel ik was 19 en net klaar met mbo. Maar toch ging hij steeds verder met aanraken en opmerkingen maken. Hij was mijn vriend dus ik dacht dat het normaal was, ja weet ik veel het was mijn eerste vriend." Ze heeft er echt moeite mee. Ik kijk der aan en pak haar hand. Ondertussen dat ze verder vertelt wrijf ik rustig met mijn duim over haar hand. "Op een avond kwam ik thuis, ik was dood op. Hij zei 'je bent moe schatje, kom we gaan naar boven.' Samen liepen we toen naar boven. Hij deed de deur op slot, ik snapte het niet maar ik was te moe om te bedenken waarom. Ik wilde in bed gaan liggen maar toen pakte die mijn hand en trok hem naar hem toe. 'Vanaf nu ga je alles doen wat ik zeg.' Zei hij boos."

Ze stopt en krijgt tranen in haar ogen. "Die avond heeft hij mij verkracht." Zegt ze na 1 minuut. Ze begint te huilen, ik sta op en loop naar haar toe. Ik geef der een knuffel. "Het komt goed je bent bij ons nu, je bent weg bij hem." Zeg ik sussend. Zij zit ik sta achter haar gebogen over haar heen met mijn armen om haar nek, ze houd mijn armen stevig vast. Waarneer ze mijn armen los laat, geef ik haar een kus op haar haar en loop weer terug naar mijn stoel. "Dankje Koen" zegt ze met een gebroken glimlach, terwijl ze met een servet haar tranen droog dept. "Ik doe alles voor jou. Onthoud dat" zeg ik lief terug. "Mag ik vragen wie dit allemaal weten?" "Alleen hij, Lauren, jij en ik." Zegt ze stilletjes. Ik knik. "Maar nu ben ik weer helemaal gelukkig hoor, ik heb een eigen bedrijf, ik ben Juf van de liefste kinderen, lekker vrijgezel, mooi huis, mooie auto en Lauren en ik zijn heel goed samen. " zegt ze trots. "Dat vind ik fijn om te horen!" Zeg ik blij terug. "Zullen we zo weer naar de jongens gaan?" Vraag ik want ik zie dat ze weg wil. Ze knikt. "Ik ga even betalen." Zeg ik en ik sta op. "Maar ik kan ook betalen." Zegt ze lief. "Nee hoeft ik ik betaal." "Maar." "Niks maar" en ik loop weg naar het personeel. Nadat ik betaald heb loop ik terug naar Milou die haar jas al weer aan heeft en haar tasje vast heeft. "Kom we gaan." Ze loopt naar buiten, ik kom achter haar aan lopen. "Ik heb echt geen zin om te rijden." Ze kijkt mij aan. Ik weet al wat ze wil. "Wil jij alsjeblieft rijden?" Vraagt ze met een pruillip. Ze houd het pasje van de auto voor mijn neus. Ik lach zacht en schud mijn hoofd. "Tuurlijk wil ik in dit monster rijden." Zeg ik enthousiast. Ik pak het pasje uit haar handen. "Ik zweer het als je hem kapot rijd. Ik vermoord je." Zegt ze streng. Ik gooi mijn handen in de lucht. "Ik kan je niks beloven vriendin." En huppel vrolijk weg. Ze zucht. "Ik rij zelf wel." Ik draai snel om. "NEE NEE ik rij voorzichtig." Zeg ik snel. Ze lacht. Ik word blij als ik haar zie lachen. We stappen de auto in en rijden naar CDH. Onderweg hebben we het over koetjes en kalfjes. Als we thuis zijn geef ik het pasje weer aan Milou, "En wat vond je ervan?" Vraagt ze benieuwd. "Hij rijd niet gek." Ze knikt "Ik kies echt wel goeie auto's uit hoor." En ze gooit haar haar naar achter. "Kutwijf." Zeg ik lachend. Ze wilde precies horen wat ik zojuist zei over haar auto. Ik ben precies het zelfde. Ze kijkt nog even achterom en lacht. Ik schud lachend mijn hoofd. We lopen naar binnen en doen onze jassen uit .

"We zijn thuis!!!" Roep ik door het huis heen. Milou is plassen ze moest nodig zei ze. Bijna Gelijk hoor ik een deur open gaan. Matthy komt zijn kamer uitgelopen. Hij kijkt bedroefd. "Yo Matt gaat het wel?" Vraag ik bezorgt. Hij schud zijn hoofd. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. Hij begint te huilen in mijn trui. Wat heb ik vandaag met huilende mensen bedenk ik in mezelf.
"Matt het komt goed geloof mij." Zeg ik terwijl ik geen idee heb wat er aan de hand is. Ik hoor de wc doorspoelen. Milou komt 2 seconde later de wc uitgelopen en ziet mij en Matthy zo staan.
-------------------

Waarom zo Matthy huilen? Who knows!!!! Ik hoop elke avond 1 deel online te gooien. Succes met lezen!