Allemaal door familiedag // Bankzitters

Veel aan mijn hoofd.

"Wat een sukkel ben je ook he." Zegt Matthy nog steeds met mij in zijn armen. "Echt hoe kom je daar nou weer op?" Vraag ik zogenaamd verbaast.

POV KOEN:

Inmiddels zijn we al de 2e film aan het kijken volgens mij ik let helemaal niet op, mijn gedachte zit nog steeds bij was Lauren net zei gecombineerd met wat Milou zelf heeft gezegd tegen mij.

Lauren

"Ze is zo bezorgd geworden sinds dat corona begon en het contact met Koen minder werd, de belangrijkste persoon in haar leven verdween op het moment dat ze hem het meest nodig had, maar vooral werd ze zo toen net alles klaar was met Louis. Milou heeft meer dan een jaar volgens mij, ik weet het niet zeker kan korter of langer zijn, maar toen is ze in die tijd vaker mishandeld en verkracht."

Milou

"Toen jij weg ging deden ze een stuk bozer deden tegen mij. Ook had ik opgeven moment een vriend, Louis. Op een avond kwam ik thuis, ik was dood op. Hij zei 'je bent moe schatje, kom we gaan naar boven.' Samen liepen we toen naar boven. Hij deed de deur op slot, ik snapte het niet maar ik was te moe om te bedenken waarom. Die avond heeft hij mij verkracht."

Deze fragmenten blijven zich maar opnieuw herhalen in mijn hoofd. Had ik dan toch eerder contact met haar moeten opnemen? Ze weet zelf toch ook dat ik geen contact met haar opnam omdat ze dat zelf tegen mama had gezegd, toch? Had ik na het dit gesprek met haar of met papa en mama moeten praten? Weten mama en papa dit überhaupt wel? Is ze wel echt oke? Of heeft ze alles gefaket? Ik merk dat het mij allemaal te veel wordt en zeg. "Uhh Milou." Ik sta op. Ze kijkt mij aan zo doet Matthy, Raoul en Lauren. "Waar is de wc?" Vraag ik, mijn tranen slik ik weg. "Door de hal 3e linker deur daar door heen dan kiezen tussen deur 1 of deur 2." Ik knik als bedankje. Ik loop zo snel mogelijk naar de hal. "2e linker deur, nee uhm, 1e rechter deur, nee kutzooi." Gehaast trek ik alle deuren open. "Koen." Ik schrik en sta even stil. "Wat is er aan de hand?" zegt een vrouwelijke stem. Ik draai rustig en gespannen om.

POV MILOU:

"Uhh Milou."Zegt  Koen, terwijl hij opstaat kijk ik hem aan. "Waar is de wc?" Zijn ogen worden rood. "Door de hal 3e linker deur daar door heen dan kiezen tussen deur 1 of deur 2." Antwoord ik. Zo snel mogelijk loopt hij weg. Ik kijk Matthy aan. "Moet ik er achteraan gaan?" Vraag ik. "Ik denk dat het wel goed is als jullie even gaan praten." "Ja?" Ik hoor hem aan alle deuren trekken. "Hij heeft den paniek aanval." Zeg ik zacht tegen Matthy. Snel sta ik op van Matthy zijn schoot en ren zowat naar de hal toe. Ik zie hem gestrest elke deur bekijken. "Koen." Zeg ik rustig. Hij blijft staan en draait dan om. De tranen rollen over zijn wangen heen.

"Wat is er allemaal met je aan de hand toch?" Ik loop voorzichtig naar hem toe. Hij antwoordt niet en er blijven maar tranen over zijn wangen rollen terwijl er geen emotie in die jongen zijn gezicht te vinden is. Zijn ademhaling begint te verhogen. "Koen. Hoor je mij?" Hij knikt langzaam. "Ik ga je nu even aanraken en dan gaan we samen ademen. Vind je dat oke?" Ik krijg hetzelfde antwoord. Ik pak 1 hand van hem vast en met mijn losse hand ga ik door zijn haar heen. "5 seconden inademen, dan houden we hem 3 seconden vast vervolgens 5 seconden uitademen. Klaar voor?" "Hmmh." "Komt tie, 5 4 3 2 1. Hou vast 3 2 1. Klaar 5 4 3 2 1. Goed zo nog een keertje." Zo gaan we nog wel even verder. Uiteindelijk komt hij weer bij. Ik trek hem in een knuffel. "Kom we gaan even zitten." Ik open de 2e rechterdeur waar we bij de chillkamer komen. We gaan op de bank zitten. "Zeg wat is er aan de hand." Begin in terwijl ik zijn hand nog vast heb. "Uh. Ik. Uh" "Rustig aan." Hij ademt in en begint. "Ik blijf gewoon nadenken over jou, of het wel goed met je gaat, of ik eerder contact moest opnemen, of je wel weet wat mama en papa zeiden, of je wel gelukkig bent, dat blijft in mijn hoofd afspelen." Ratelt hij in een keer door. "Lief Koentje. Je hoeft je geen zorgen over mij te maken, met mij gaat het heel goed, het zou wel leuk zijn als je eerder contact had opgenomen maar zo is het nou eenmaal gelopen daar kunnen wij ook niks meer aan doen, nee geen idee wat mama en papa zeiden maar eerlijk gezegd maakt dat mij een vrij weinig uit, alles gaat en komt goed. No stress, go with the flow." Ik zie dat er een last van zijn schouders af valt. "Kom." Ik trek hem naar mij toe terwijl ik goed met mijn rug tegen de zijkant van de bank ga aan zitten met een been tegen de rugleuning en een been op de grond. Hij komt tussen mijn benen in liggen met zijn rug en hoofd op mijn lichaam. Rustig ga ik met mijn vinger toppen over zijn voorhoofd tot net iets onder zijn wenkbrauwen. Zo lagen we vroeger ook altijd, we kwamen tot rust van elkaars hartslag. Vooral als 1 van ons ruzie had gehad met papa of mama of iemand anders. Zo hielpen wij elkaar. Een tijdje hoor ik niks meer behalve een rustige ademhaling.

POV LAUREN:

Ik was best onder de indruk dat Milou zo snel naar Koen toe liep omdat ze nog best boos op hem was dacht ik. Ze zei nog 1 ding tegen Matthy maar hij wil niks zeggen tegen ons. "Zou ik even gaan kijken of ze allebei nog leven?" Vraag ik maar. "Ja is goed ik zat er ook net aan te denken maar ga jij maar hoor." Zei Raoul tegen mij, terwijl de rest nog film aan het kijken is loop ik rustig naar de hal toe en zie tot mijn verbazing niemand. De deur van de chillkamer hoe wij het noemen staat op een klein kiertje, ik druk de deur zachtjes open. Dan zie ik iets wat mij voor altijd zal verbazen. Milou en Koen liggen gewoon bij elkaar te slapen, terwijl Milou zich nog steeds heel erg irriteert aan Koen zei ze gisteren. Ik pak mijn telefoon en maak een foto waarna ik weer weg loop. "En leven ze nog?" Vraagt Matthy als ik weer terug ben bij de rest. "Muah weet ik niet." Hij kijkt geschrokken. Ik ga weer terug zitten op de plek waar ik eerst zat. "Hoe bedoel je?" Vraagt hij met een angstige toon. Ik airdrop hem de zojuist gemaakte foto. Ik zie een glimlach op zijn gezicht. Hij kijkt mij lachend aan. "Je liet mij schrikken." "Weet ik, ik weet ook dat je niet of nauwelijks bang was voor Koen maar meer voor Milou." Ik geef hem een knipoog en kijk verder met de film. Ondertussen zijn Milo en Rob ook weer inslaap gevallen. Snap ik ook wel want we kijken een gare natuur film, eigenlijk best interessant maar ook weer saai.

~

Koen komt binnen lopen na een uurtje. "Hee je leeft nog." Zeg ik. Terwijl hij naast mij komt zitten. "Ja maar ik ben nog wel moe." tegelijkertijd laat hij zijn hoofd tegen de bank aan vallen. "Zou ik Milou even wakker maken? Misschien kunnen we nog iets doen met ze alle als we Rob en Milo straks ook wakker maken." Hoor ik uit Matthy zijn mond komen. "Ja hoor, ga je gang. De deur staat nog een beetje open." Zegt Koen moe. Matthy staat op en loopt richting Milou.
———————————————————