Allemaal door familiedag // Bankzitters

Altijd al zo berzorgt en verzorgend geweest?

Hmm nou het is wel echt lekker. Complimenten naar je." "Ik zei het toch." Zegt Matthy met volle mond. Ik schud mijn hoofd lachend en begin op te ruimen.

POV MATTHY:

Rustig zijn we aan het ontbijten en aan het praten. We horen een persoon - nou - bijna een mammoet van de trap af lopen. Bij de eerst traptrede die we horen kijken we elkaar met z'n 3e al aan en beginnen we te lachen. "Wat ruikt het hier lekker. Heb je wat te kanen voor mij?" We beginnen te lachen. Nadat we dit horen zien we een nog net niet wakkere Milo met zijn haar door de war en zijn oogjes bijna niet open. "Goedemiddag Miel, ik heb hier een paar bananenpannenkoekjes voor je, wil je er wat bij drinken ?" Vraagt Milou verzorgend. "Moguh, Heerlijk, heb je voor mij gewoon een beetje water." "En paracetamol." voegt hij er snel aan toe. "Komt er aan." En ze draait zich om om de spullen te pakken. "Danku." Hij gaat naast Raoul zitten en legt zijn armen op het keukeneiland en legt zijn hoofd op zijn armen. "Gaat het Miel?" Vraag ik een beetje lachend. We zien een duim omhoog steken. We beginnen te lachen. Ondertussen is Lauren ook al weer beneden. Nadat we allemaal gegeten hebben komt Koen naar beneden. "Goedemiddag Koentje." Zeg ik zodat iedereen hoort dat Koen er is. Gelijk schiet mijn blik naar Milou die gewoon verder gaat met opruimen en schoonmaken. "Goedemiddag." zeggen Raoul en Milo. "Goedemorgen." antwoord hij. Hij loopt naar Milou toe en geeft haar een knuffel. "Morguh." Zegt ze een beetje op een geïrriteerde toon. "Goedemiddag" Zegt Koen terug en kijkt ons verbaast aan. Snel keer in mijn hoofd naar de andere kant. "Hoe laat is het eigenlijk?" Vraagt Milou. Ik kijk om mijn horloge en zeg. "3 over 12." "Ahh okee." "Wat dan?" Vraag ik. "Nee niks. Moeten Rob straks niet eens wakker worden?" Ze kijkt ons allemaal aan. "Ja misschien wel he." Antwoord Raoul. "Ik zal ze even wakker maken." Antwoord ze en ze loopt naar boven. "Ze is erg verzorgend. Is ze zo altijd al geweest?" Raoul kijkt Koen en Lauren aan. Lauren kijkt Koen aan, Wachtend op antwoord. Maar Koen zwijgt. "Nou als jij niks zegt dan zeg ik het wel." Lauren heeft een geïrriteerde toon in haar stem. Ze gaat rechter op zitten en Milo komt ook recht zitten en kijkt naar Lau. "Ze is zo bezorgd geworden sinds dat corona begon en het contact met Koen minder werd, de belangrijkste persoon in haar leven verdween op het moment dat ze hem het meest nodig had, maar vooral werd ze zo toen net alles klaar was met Louis." Raoul, Milo en ik wisselen blikken uit. Alle 3 hebben we dezelfde blik. Namelijk de hier-is-iets-niet-goed-gegaan blik. "Wat was er gebeurd als ik vragen mag." Vraag ik voorzichtig. Lauren aarzelt. Ze kijkt Koen aan en Koen knikt voorzichtig. Ze neemt een diepe zucht. "Milou heeft meer dan een jaar volgens mij, ik weet het niet zeker kan korter of langer zijn, maar toen is ze in die tijd vaker mishandeld en verkracht." Ze neemt een pauze en kijkt naar beneden. Weer wisselen Raoul, Milo en ik blikken uit. Koen zwijgt de hele tijd en staart heel dom naar het keukenblad. "Ze wil er niet meer over praten en is nu sterker dan ooit, daarna heeft ze mij ook heel erg verzorgd zodat ze wist dat het goed met mij ging. Waarschijnlijk gaat ze dat nu ook bij jullie doen. Ze geeft om jullie." Terwijl ze praat kijkt ze iedereen behalve Koen aan. Bij die laatste zin kijkt ze mij aan. Wat bedoelt ze? ze staat op en zegt. "Genoeg over dingen waar we het niet over willen hebben, kom we gaan op de bank zitten. Film kijken ofzo." En ze loopt richting de bank. Milo en Koen lopen er achter aan. "Raoul." Zeg ik zacht. "Ja Matt." Hij komt naast mij staan. "Moeten we hier met Lou zelf over praten? Ik maak mij best zorgen omdat vanochtend stond hij volgens mij voor de deur want opeens stond ze stil en wilde via de achterdeur naar binnen." Ik zie Raoul na denken. "Wat denk jij dat handig is? Je moet doen wat jij wil, ik denk dat jij op dit moment het dichtstbijzijnde bij haar staat." Ik kijk hem verward aan. "Wat bedoel je?" Vraag ik maar. "Daar kom je vanzelf wel achter, maar ik heb jullie allang door." Hij geeft een knipoog en loopt naar de rest. Ik snap nog steeds niet waar hij het over had maar het zal wel.

POV MILOU:
Ik loop naar boven en hoor de rest nog verder praten. Eerst loop ik nog naar de badkamer om water en een paracetamol te pakken voor Rob. Als ik aan kom in de logeerkamer zie ik Rob nog vredig slapen. Ik leg de paracetamol en zet het water op het nachtkastje naast het bed. Ik ga naast hem op het bed zitten en ga rustig met mijn vingertoppen door zijn haar heen en zeg zachtjes. "Robbie wordt je wakker? Het is al 12 uur 's middags geweest." Na een kleine minuut voel ik beweging naast mij. "Goedemiddag Robbie. Heb je lekker geslapen?" "Hmmh." Hoor ik. Zijn kleine oogjes kruizen mij ogen. "Hee, goedemorgen." Hij krijgt een lach op zijn gezicht. "Goedemiddag kom je naar beneden? Ik heb ontbijt voor je gemaakt."  Hij trekt zijn deken nog even omhoog zodat hij weer lekker warm ligt. Ik sta op en loop weer richting de deur. "Wat heb je gemaakt?"  Hoor ik nog. Ik draai om en leun tegen de deur aan. "Bananen pannenkoekjes als je dat lekker vind en anders maak ik nog wel normale als je wil." "Nee dankje ik vind de bananen dingen ook wel lekkerg." Ik glimlach weer naar hem. "Neem je paracetamol en kleed je aan, kom je dan naar beneden?" Vraag ik. "Zekers tot zo." "Tot zo Rob." Ik loop weer terug naar beneden.  "En gelukt?" Vraagt Milo. "Zekers hij komt zo." Ik loop weer naar de keuken en ga weer verder met werken. Ik zit met mijn rug naar de rest toe, even met mijzelf. Al gauw komt Robbie beneden. "Goedemiddag jongens en mevrouwen." "Goedemiddag Rob." Hoor je van verschillende mensen. "Hee Lou." "Dag Rob." Hij geeft mij een knuffel als begroeting. "Wil je de pannenkoekjes warm of koud hebben?" "Hmm doe maar warm, dat vind ik wel lekkerg." "Komt goed!!" Ik loop naar de oven toe om hem voor te verwarmen. "Ben je gek?!" Ik kijk hem raar aan. "Ik doe het gewoon in de magnetron." Ik kijk hem verbaasd aan. "Als jij dat lekkerder vind moet je dat doen maar het mag ook echt in de oven hoor." "Nee nee we doen het gewoon in de magnetron." "Prima." Ik geef hem het bordje met de pannenkoekjes, en ik vind het nog steeds een beetje raar om het in de magnetron te doen. Maar goed ik hoef het niet te eten. "Het was erg lekker Milou." Zegt Rob na zijn ontbijtje. "Mooi zo, ga lekker bij de rest zitten en lekker film kijken." "Komt goed" hij steekt een duim op en loopt naar de rest toe terwijl ik weer verder ga met werk.

Op gegeven moment voel ik twee handen mijn schouders masseren, dit heb ik gemist, lekkere massage. "Hoe gaat het?" Hoor ik een bekende stem zeggen. "Gaat goed, we moeten door he." Zeg ik met een zucht. Ik hoor zacht gegrinnik achter mij. Ik leun naar achter met mijn hoofd zodat ik tegen zijn buik aan hang. "Wat lach jij nou weer." Zeg ik sarcastisch boos. "Oh sorry hoor mevrouw, ik ben gewoon heel gelukkig mag dat niet?" Hij leunt een beetje over mij heen. "Wat ben je aan het doen?" Ik zucht en sluit mijn ogen. "Werk." "Maar." "Ik" "Heb." "Geen." "Zin." "Meer." "Pffff." Zeg ik allemaal achter elkaar met pauzes er tussen. Nog steeds zijn mijn ogen gesloten en worden mijn schouders gemasseerd. Ik pak zijn handen en trek ze naar beneden en sluit mijn armen over zijn handen. "Ga je lekker?" Vraagt hij lachend. "Ja ik ben gewoon moe en ik zit nu wel lekker eigenlijk." Ik voel hem lachen. "Kom sluit je mac-book af en kom lekker op de bank zitten." "Hmmh." Zijn handen zijn weg onder mijn handen gelijk daarna hoor ik mijn mac-book dicht klappen. "Kom." Hij trekt mij van de stoel af. Ik houd mijn ogen gesloten want ik heb zo geen zin om te lopen, het is zeker een hele 4 meter, jaha dat is wel veel he. "Oh wil je hier om de grond liggen?" " uhm eigenlijk wel." Antwoord ik terug. "Oke kom even meewerken dan." Ik werk niet mee en begin te lachen. Hij tilt mij op en legt mij voorzichtig op de vloer. Ik trek hem ook op de vloer en begin te lachen. Na samen lang op de vloer lachend gelegen te hebben komt Milo opeens in ons zicht. "Dag Mieltje." En ik zwaai naar hem. "Dag Loutje." En hij zwaait terug. Ik begin weer te lachen waar na de jongens mee doen. "Wat voor kaulo mongolen zijn jullie dat jullie hier liggen." Vraagt hij lachend. "Ik had geen zin om naar de bank toe te lopen dus dacht Meneer Het Lam om mij hier op de vloer te leggen. Dat gaan we natuurlijk niet alleen doen dus lag hij ook plots op de grond." "Biem" explosie effect met mijn handen. "Wat een downies kom." Hij steekt zijn hand uit naar Matthy en Matthy pakt zijn hand en staat op. "gaan jullie mij ook nog helpen of niet?" Vraag ik beledigend. "Nee. Kom Miel." En hand in hand huppelen ze weg. We beginnen weer te lachen. Toch komt Milo terug lopen en helpt mij ook overeind. Samen kletstent en lachend lopen we naar de bank toe. Ik zie Matthyas daar smiegtig grijnzen. "Ik pak jou nog wel." En ik wijs naar hem. "Oh nee nu ben ik bang." Hij gooit zijn handen in de lucht en zet een bang stemmetje op. "Ik zou naar hem toe rennen en een bommetje doen op hem. Dat verwacht tie sowieso niet." Fluistert Milo in mijn hoor. Ik krijg een grijns op mijn smoel. "HE fluisteren mag niet." Zegt Matthy. De rest is gewoon rustig film aan het kijken. Ik kijk Milo aan en hij geeft een knikje. Ik sprint richting Matthy die op de linkerkant van de bank, op die kant zit hij alleen, ik maak een sprongetje net voor de bank en laat mij vallen op hem. "Wat de brie deed jij nou weer?" Roept Rob zowat. Lauren, Raoul, Milo, Rob, Matt en ik gaan helemaal stuk. Koen moet een beetje lachen maar niet heel erg. Ach joh boeie. "Wat een sukkel ben je ook he." Zegt Matthy nog steeds met mij in zijn armen. "Echt hoe kom je daar nou weer op?" Vraag ik zogenaamd verbaast.
———————————————————

HEHE EINDELIJK!!!!
Moet de volgende delen ook ge detailleert of moet meer vlak zeg maar, ik heb geen idee, ik doe wat jij wil!
Groetjes Mij!!!