පතොක් මල්🌵✔️

තිස් තුන්වෙනි ඉඩෝරය🌵

යෙහාරගෙ pov 💚

අයියා හොස්පිට්ල් ගිහින් දැන් පැය බාගයක්.....එයා ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෑ  කියලා කීපාරක් කීවත් මම නොසන්සුන් ......
ලොකු සර් මාව කොහොම පිළිගනීවිද දන්නෙ නෑ......තාත්තා විරුද්ධ වුණොත් අයියටත් මාව එපාවෙයිද...
එහෙම නං වෙන එකක් නෑ....අනික නංගි.....එයා ගැන මොනවද කියන්නෙ....

මම ඇද උඩ එරමිණියා ගොතාගෙන ඉදගත්තා....ප්‍රශ්න ප්‍රශ්න...කොහේ ගියත් ප්‍රශ්න.......
එයා මගෙන් මොනාහරි ඇහුවොත් කෙහොමද උත්තර දෙන්නෙ....මට කෙලින්ම එළියට බැහැලා යන්න කියයිද....නැත්තං එයා මාව පිළිගනීද...නැත්තං මාව ගණන් නොගෙන ඉදීද.....

තවත් නං බලන් ඉන්න බෑ...මෙහෙම ස්ට්‍රෙස් වුණොත් මට එයා ඉස්සරහා වචනයක්වත් කතා කරන්න බැරිවෙයි...එයාගෙ පුතා ගොලු බෑනෙක් හොයන් කියලා හිතයි....
එයා ලොකු සර් නෙවෙයි....තාත්තා කියලා හිතන්න ඕනෙ...එහෙම හිතුවම බය අඩුවෙනවනෙ...

මම කාමරෙන් එළියට ගිහින් නංගිගෙ කාමරේටත් එබුණා.....එයා ස්කූල් ගිහින් ඇවිත් යුනිෆෝම් එක පිටින්ම පොතක් දිගෑරගෙන වැඩක්......
එයාට තනි කාමරයක් තියෙන එක හොදයි....පාඩම් කරන්න ලේසියි... පෞද්ගලිකත්වයකුත් හම්බෙනවනෙ..

"නංගි...ඔය ස්කූල් ඇදුමෙන් නේද තාම ඉන්නෙ...යනවා යනවා වොෂ් එකක් දාගන්නවා...ඊට පස්සේ වැඩ කරන්න..."

"පොඩ්ඩක් ඉන්නකො...."

"පොඩ්ඩක් බෑ, දැන්ම යනවා..."

නංගි නැගිටලා මට ගස්සලා.. රවලම බාත්රූම් එකට ගියා....
මම එයා යනකං ඉදලා පහළට ගියා...
මම අද උදේට සාමාන්‍යයෙන් අදින කොට ෂෝර්ට් එක වෙනුවට දිග ට්‍රවුසර් එකකුයි අත් නවපු ෂර්ට් එකකුයි ඇදගත්තා...වැදගත් පාටට මාමණ්ඩි ඉස්සරහා ඉන්න එපැයි.....පස්සෙ ආයෙ ෂෝර්ට් වලට බහිනවා....මනුස්සයා මොන වගේද කියලා අදුනගෙන ඉන්න එපායෑ මුලින්...

නිකං බලන් ඉදියොත් නහරයක් පුපුරල මැරිලවත් යයි කියලා හිතුණ නිසා මම කුස්සිය පැත්තටත් එබුණා.....
මේ ලොකු ගෙවල් වල මිනිස්සු හරි අමුතුයි....කෑම මේසෙට යැව්වම ගිහින් ලබ්බ තිබ්බා වගේ ඉදගන්නවා....අත හෝදන්නෙත් මේසෙමයි....ඊට පස්සේ නිකං භාවනා වැඩසටහනකට ඇවිත් වගේ මීක් සද්දයක් නැතුව කනවා....... කාලා ඉවර වෙලා මළ ගෙදරක ස්තූති කතව පවත්වන්න වගේ නැගිටලා යනවා....
කොච්චර කම්මැලිද....කන කෑමත්වත් දිරවනවද මන්දා ඔහොම කිසිම සතුටක්වත් නැතුව බුම්මගෙන කෑවම..