ASTERYA

X. UYANIŞ

Selaaam herkese.
Öncelikle, umarım iyisinizdir, kısa bir bölüm olduğunu önceden söyleyeyim, çünkü bölümü burada kesmem gerekiyordu. Devamını farklı bir bölümde okumak daha güzel olurdu, ve içime ancak öyle sinerdi diye düşünüyorum, heyecanlı heyecanlı. Bölüm ismi bile aşırı lüks duruyo, benim için kısa olmasına rağmen özel bir bölüm. Çok konuştum sanırım. Artık susmam lazım.☹️ Ayrıca 12K oluşumuza özel bölüm atmak istedim,
nicelerine hep beraber.🎀🎀

Yıldızları parlatıp çokça yorum yaparsanız çok mutlu olurum.

İletişim için bana ulaşmak isterseniz;
ig: @/acikyarada
tw: @/acikyarada

O zaman beraber ışıldayalım.
Keyifli okumalar🤍

AS.

X. "UYANIŞ."

"Ama o alevlerin içinde aileni beklerken sadece altını ıslatmış küçük bir erkek çocuğuydun..."

Katy Perry- E.T

❧

Bir sabah kalkmıştım ve kimsesizdim.

Her şeyin başıma yıkılmasından korkuyorum. Eğer ona bir şey olsaydı... Ben ne yapardım, diye düşünmeden edemiyordum.— Ki böyle bir ihtimal olsa o şehiri yakardım. Ve bunu yaparken bir kere bile düşünmezdim.

Kaybetmeye korkuyorum, sevdiklerimi kaybetmekten yoruldum. Bugüne dek herkesi kaybettim. Bir kayıp yaşamaya gücüm yok. Asla yok.

Gözlerim acıyordu. Kirpiklerim birbirlerine sıkıca bağlanmış, sanki kül olmuşlardı. Peki ne kaldı duvarlara yıldız çizen küçük kızdan geriye? Ve şimdiyse ağlıyorum. Her bir yıldız için. Kendim için.

Ezhel sessiz bir ifadeyle başını bir sağa, bir sola çevirdi. Gözlerim önce Deniz'i sonrasında yeniden Ezhel'i buldu.

"Burada böylece bekleyemeyiz!"

"Vuslat bu. Bir şekilde kurtulur oradan." Deniz'e doğru ilerledi. Kolunu sertçe kavrayarak tuttu. "Buna zerre güvenmiyorum. O yüzden hayır." Olumsuz.

Deniz, kolunu çekerek kurtardı. "Eğer şimdi bana inanmazsanız, muhtemelen bir daha onu göremeyeceksiniz." diye mırıldandı.

O an, duygularımı kontrol edemeyeceğimi hissederken kapıya doğru ilerledim, Ezhel bir anda önüme geçene kadar. "Sakin ol," diye mırıldandı Ezhel, elleri omzuma yerleşirken. "Vuslat, ölmeden önce bile bize haber verir."

"Burada beklemeyeceğim, benden bunu isteme Ezhel." başımı hızla iki yana salladım. "O herifin benden bir tane daha sevdiğimi çalmasına izin vermeyeceğim." Gözlerim Deniz'i buldu. Yanından geçerek dışarı çıkarken Ezhel'in bir küfür mırıldandığını duydum, sonrasında Deniz'i kolundan tutarak arkamdan gelmeye başladı.

Soğuk hava, bedenime çarparken bir an olsun duraksamadım. Kaybolmuştum, içimde bir korku vardı. Giderek büyüyor ve beni içine hapsediyordu. Dur, dedim kendi birçok kez kaybetmiştim. Fakat bir kez bulmuştum. İsmimi unutmuştum, yıllardır adımın ne olduğunu bilmeden nefes almıştım. Öylesine boş boş yaşamıştım hayatımı. Çirkinleşmek için çaba sarfetmiştim. Her acımda ruhuma bir dikiş atmıştım, ilk başlarda sayarak yapsamda sonrasında ne kadar olduğunu bile unutmuştum. Çünkü Adil yoktu. Çünkü annem yoktu. Çünkü babam yoktu.