Solarya'nın aşağılarında,
yapayalnız uzanan tuhaf bir şehirde.
İyinin, kötünün Daha da kötünün,
Ve en iyinin ebedi ve ezeli,
Uykularının vardığı yerde.
İşlenmiş bir günah. Atılan bir zar.
Galip gelen bir şeytan.
Kayıp bir bebek.
Uzaklarda.
Ço...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
AS.
II. "PERSUS SAPAĞI"
Empathy-Crystal Castles
❧
Kaybetmek.
Vücudumu ele geçiren, boğazıma yumru gibi oturan dokuz harfti. İlk önce babamı kaybetmiştim, gitmişti. Vazgeçmişti bizden. Her vazgeçiş, bir kaybediş değil midir zaten? O günden beri yetimim işte ben.
O günden beri, babasının minik kızı değil, Asterya'yım.
Annem, anımsarım bazen hasta olmadan önce salçalı makarna yapardı. Bayılırdım, kokusuna, tadına. Ama en çokta annem yaptığı için severdim. Sırrı ise içine salçadan çok sevgi koymaktı. Sevgi koyuyorum anne, çokça koyuyorum ama güzel olmuyor. Seninkiler kadar güzel olmuyor anne.
Bazı zamanlar, kendini ait hissetmediğin vakitler olur; dizginleyemediğin düşünceler, gece yarısı seni ele geçiren düşünceler, uyutmayan duygular. Ama hepsinin kontrolünü ellerin arasına alman gerekir. Böylece hiçbir şey düzeninden çıkmaz.
Şeytan, tanrı kılığına bürünmüş bir varlıktı. Peki onu ilahlaştıran ateşi miydi, yoksa arkadasında sakladığı intikam duygusu muydu? Eğer, şeytanın arkasında durduğu intikam dolu kapıları açarsanız, sizi üşüten ateşle karşılaşırdınız.
Bak Asterya, diyorum kendi kendime; bastır yarana bandı, bitmesin içindeki intikam ateşin. Harlansın gün geçtikçe, yükselsin alevlerin. Korkma. Kimseye eğme başını. Bir daire çiz ortaya, hapset kendini o noktaya. Ve sana yapılanları sakın unutma.
Kaç saattir yürüyordum, bilmiyordum. Ama uzun bir süre geçtiğine emindim. Yağmur bardaktan boşalırcasına yağmıştı, bir an bile durmamıştı. Bende yağmura inat kaçmamıştım. Yürümüştüm.
Hep kaçtığım, ama her seferinde kendimi bulduğum o yerden dönüyordum. Mezarlıktan.
Her ne kadar üzerinde benim adım yazılı bir mezar olmasada bende annem ve kardeşimin arasına gömülmüştüm.
Başımı kapattığı söylenemeyen kapüşonlumdan sular damlıyordu. Saçlarım bile ıslanmıştı. Sırılsıklam olmuştum kısaca. Deniz'in evinin önüne gelince gözlerim evde gezindi.
Oldukça lüks bir evdi, kocaman bir bahçesi vardı. İlerlerken buraları nasıl temizlediğini aklımdan geçirmeden edemedim ve yürüdüm. Deniz hemen kapıyı açmıştı zaten.
