Jimin cevapsız soruların cevaplarını bulmak için Moskova'ya giden bir uçağa bindi.
Fakat beklemediği şey orada bir adama âşık olmaktı. Hem de açıklanamayan serveti, kollarında dövmeleri, gözlerinde sırları olan o adama...
Ancak adamın dokunuşlarının...
Lütfen hayalet okuyucu olmayın. Oy ve yorum yaparsanız çok sevinirim.🦋 İyi okumalar...
Bölüm - Dört
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Viridity
•
Saf masumiyet
Jimin;
Biri endişeli, diğeri kaba ve kısık Rus sesleri bilinçaltıma sızdı. Babam sadece Rus misafirleri geldiğinde akıcı bir şekilde Rusça konuşurdu ama neden benim odamdaydılar ki?
Bu garipti.
Ve düşüncesizce.
İç çektim ve sesleri susturmak için çarşafları kafama kadar çekmek için uzandım. Elim çarşaf yerine babamın takım elbise ceketlerinden birinin tanıdık yüz ve kaşmir kumaşının üzerinde gezindi. Fakat bir şey farklıydı. Bu ceket biraz puro dumanıyla birlikte çam ve tarçın gibi kokuyordu. Kokuda çok babacan olmayan bir şey vardı ve beni gözlerimi açmaya ikna eden şey bu oldu.
Keskin bir acı kafatasımı delerken inledim.
Gri saçlı bir adam, büyük bir maun masanın yüksek arkalıklı deri sandalyesini bana doğru çekerken, "khorosho, tyvstala,*" dedi. Kare çerçeveli gözlük. Beyaz gömlek. Siyah pantalon. Boynundaki stetoskopa bakarken soğuk terler dökmeye başladım. (*Güzel, uyandın.)
Bazı insanlar kâbuslarında bir yerden düştüğünü, herkesin içinde çıplak kaldığını veya hayaletleri görürdü. Bense bana doğru gelen bir doktor görüyordum. Lateks eldivenleri, gözlerindeki kan ve iğne yansımasıyla doktorlar çok soğuk ve profesyoneldiler.
Yattığım kanepede doğrulup otururken başımdaki ağrı kalbimle uyumlu bir şekilde zonkluyordu. Çıplak karnımdan bir ürperti geçtiğinde yırtık gömleğimin bir takım elbise ceketi tarafından tamamen gizlendiğini fark ettim. Kollarımı ceketin içine soktum ve önümü kapattım.
Eski görünen, erkeksi ofisi incelerken kafa karışıklığım düşüncelerimi bulandırıyordu. Masanın önüne yaslanmış bir adamla göz göze geldiğimde nefesim kesildi. Çarpıştığım adamdı. Bilincimi kaybedip ayaklarının dibine düşmeden hemen önce bir bakış attığım adam, Komşum.
Her şeyi hatırlamaya başladım.
Yüzü yaralı adamı.
Neredeyse tecavüze uğradığımı.
O an tek düşünebildiğim Moskova'nın gerçekten berbat bir yer olduğuydu.
