Just not French... [NL]

Hoofdstuk 10

'Kom op, we gaan m'n tante eens gedag zeggen' zegt Jonathan als de bel gaat. Het is het eerste dat er gezegd is sinds we hier zitten.

We staan recht en gaan naar de woonkamer. Ik volg Jonathan, omdat Maureen nog steeds een onbekende is voor mij.

'Ilse! Wat leuk je weer eens te zien' zegt een vrolijke stem.

'Ook leuk jou weer eens te zien Maureen' zegt Ilse hartelijk. 'Kom binnen'

'Jonathan! Jij bent gegroeid' zegt Maureen. 'En jij moet Leonie zijn. Chris heeft me verteld over je'

'Hallo' zeg ik timide.

'Ik ben Maureen, Chris' zus en Jonathans tante' zegt ze glimlachend. Ze lijkt nog heel jong, een jaar of vijfentwintig.

'Maureen? Kom je mee, dan toon ik je waar de logeerkamer is' zegt Chris, die nu ook is binnengekomen. 

'Natuurlijk' zegt Maureen. Ze richt zich tot mij. Een plukje van haar lichtbruine, speelse krullen valt voor haar ogen. 'We maken zo meteen wel beter kennis'

'Hulp nodig tante?' vraagt Jonathan.

'Nee hoor lieverd, ik heb maar één valies bij. Die kan ik zelf wel dragen' zegt Maureen glimlachend.

'Jonathan, kom je even helpen met de hapjes?' vraagt Ilse. Jonathan zucht even kort, maar volgt zijn moeder dan toch richting de keuken. Ik wil ook meelopen, maar Ilse houdt me tegen. 'Je hoeft niet te helpen, ga maar even uitrusten in de woonkamer'

'En waarom moet ik dan wel helpen?' vraagt Jonathan opstandig.

'Omdat ik dat zeg' zegt Ilse. Ik loop naar de woonkamer. Chris zit alweer in zijn armstoel, en Maureen heeft het zich gemakkelijk gemaakt op de sofa. Maureen ziet me aanlopen en gebaart om bij hun te gaan zitten.

'Leonie, wat leuk je weer te zien' zegt Chris. 'Ga toch zitten'

'Mag ik je iets vragen Leonie?' vraagt Maureen. Ik knik. 'Hoe hebben jij en Jonathan elkaar leren kennen?'

'Oh, dat is nogal een lang verhaal' zeg ik.

'Neem alle tijd die je nodig hebt om het te vertellen' zegt Maureen vriendelijk.

'We zagen elkaar eerst toen ik de weg even niet meer vond. Jonathan hoorde me in het Nederlands mompelen, en kwam naar me toe. We kwamen dan even aan de praat, maar dan gingen we beiden weer onze eigen weg uit. Ik was onderweg naar de Eiffeltoren, en ik kwam hem daar weer tegen. Hij heeft dan mijn nummer gevraagd, en dan hebben we die middag samen doorgebracht. Dat was het ongeveer zo'n beetje' zeg ik.

'Dus als ik het goed heb begrepen is Jonathan uit zichzelf naar jou toegekomen?' vraagt Maureen.

'Zo ongeveer ja, ik zat op een bankje en dan is hij naast me komen zitten en zei hij iets tegen me' zeg ik.

'We hebben het over dezelfde Jonathan?' vraagt Maureen.

'Ik heb het over de Jonathan die nu Ilse aan het helpen is met de hapjes in de keuken' zeg ik.

'Nee maar, Jonathan helpt in de keuken? Dat moet ik ook ergens opschrijven' zegt Chris.

'Ik denk dat ik eventjes helemaal niet meer mee ben' zeg ik verward.

'Hoe bedoel je?' vraagt Maureen.

'Over Jonathan' zeg ik.

'Oh, Jonathan helpt vrijwel nooit met eten klaarmaken, en hij is ook niet altijd heel erg behulpzaam. Hij gaat ook meestal nooit uit zichzelf naar iemand die hij niet kent' legt Chris uit.

'Dan heb ik een andere kant van hem leren kennen. Hij is al minstens driemaal naar een vreemde gegaan, en dan reken ik mezelf niet mee. En Jonathan heeft me al meer dan eens geholpen met iets' zeg ik.