Sessizliğin içinde yankılanan ağlayış sesleri benim ağıtımdı, gözümden düşen her damla yaş ona olan sevgimin buruk bir göstergesiydi. Kalbimin en derininde hissettiğim bu acı onun benden gidişinin en ağır darbesiydi.
Ben Yavuz Selim Atalar
Bugün b...
Kalbim heyecandan hızlı hızlı atarken bu heyecanı bastıramıyorum.
"Gerçekten mi.?" Nur sesine yansıyan şaşkınlıkla konuştuğunda yüzüne yayılan tebessümle bize bakıyordu.
"Evet, gerçekten."Yavuz Selim sakin sesiyle konuşup bakışlarını bana çevirerek gözünü kırptığında utançtan yanan yanaklarım dahada harlanmıştı.
"Ay çok sevindim çocuklar." Teyzem heyecanla yerinden kalkıp yanıma geldi. "Kalkta bir sarılayım sana güzel kızım". Yavaşça oturduğum yerden kalkıp teyzemin açtığı kolları arasına girerek bana sarılmasına izin verdim.
"Hayırlısı olsun çocuklar." Eniştem keyifle arkasına yaslanmış elindeki suyu içerken gülümseyen gözlerle bize bakıyordu. Sanki herkes bu haberi duymayı bekliyordu.
Teyzem yavaşça benden ayrılıp geriye çekildiğinde bakışlarını bu kez Poyraza çevirdi. Poyraz yüzündeki silik gülüşle arkadaşına bakıyordu.
"Poyraz oğlum sizin düğün ne zaman, bunlar sizi geçecek bak." Poyraz duyduğu soruyla yüzünde azda olsa olan silik gülüş yerle yeksan olmuştu. Yavaşça yutkunarak elindeki bardağı masanın üzerine bırakıp yorgun mavilerini kısa biran Nur'a çevirdi. Peş peşe yutkunup dudaklarını araladı.
"İki hafta sonra." Nur'un gözlerine yerleşen inkisârı hayâl onu denizin ortasında kalmış bir sandal gibi sallamıştı. Titreyen dudaklarını birbirine bastırıp acı bir gülüş yerleştirdi solgun yüzüne.
"Biz sormasak hiç söylemiyorsun oğlum." Diye konuştu teyzem sitemkar sesiyle. Poyraz ona mahcup gözlerle bakmakla yetinmişti.
"Aklımdan çıkmış." Diye konuştu fısıltıyı anımsatan sesiyle.
"Öyle olsun, e sizin düğünü ne zaman yapıyoruz çocuklar." Teyzem heyecanlı sesiyle konuşup yerine otururken bende yavaşça yerime oturdum.
"Annem sizden çok heyecan yaptı." Teyzem Murat'a ters bir bakış atıp onu susturup bakışlarını bize çevirdiğinde Yavuz Selime baktım konuşması için. Bakışlarımdan sanki ne söylemek istediğimi anlamış gibi başını sallayarak konuştu.
"Daha karar vermedik yenge." Teyzem başını sallayıp önüne döndüğünde herkes yemeğine kaldığı yerden devam etmişti.
Keyifle yenilen yemeğin ardından içilen çaylar herkesin içini birazda olsa ısıtmıştı. Saatin gece yarısına yaklaşmasıyla Yavuz Selim ve Poyraz evlerine gitmek için evden ayrılmışlardı.
Yorgun adamlarla odama doğru yürüyüp kapıyı aralayıp karanlık odanın içine girerek kapıyı ardımdan kapattım. Başımda hissettiğim keskin ağrı yine kendisini belli ederken bulanık gören gözlerim ona eşlik ediyordu. Ayağımdaki terlikleri çıkarıp kendimi soğuk yatağa yattığımda gözlerim yorgunlukta kapanmıştı.
