Senyorita

Chapter 32

******

"Bakit ngayon mo 'lang sinabi?" Inis na tanong ko kay Grethel. Napakamot na 'rin siya sa kaniyang ulo.

"Sorry, I haven't guts to say you last time. Nagkaroon lang ako ng lakas ng loob ng malaman ko na buhay siya..." He trailed off. Napayuko siya at nilalaro ang kaniyang kamay.

"I'd heard that he have already a fiancée." Sumikip ang dibdib ko sa nalaman ko. Para akong sinakal sa mga nalalaman ko. Ang hirap pala 'no? Yung bigla-bigla na lamang ay malalaman mong ikakasal na sa iba ang lalaking pinakamamahal mo.

Humugot ako ng lakas.

"Hey, darling!" Wika ni Shenneah at biglang pumulupot kay Grethel. Parang takot ata siyang agawin ko sa kaniya ang boyfriend niya.

"May wedding na magaganap bukas at alam kong dadalo si Jibrelle. Pupunta ka 'ba?" Taas kilay na tanong ni Jibrelle. Bumuntong hininga ako at hindi alam ang gagawin.

Dumako ang tingin ko kay Shenneah na nakahawak sa braso ni Grethel. Napasabunot ako sa sariling buhok at napailing.

And then an idea popped on my mind.

"Shenneah, sasama ka 'ba bukas kay Grethel?" Taas noong tanong ko. I don't care if she will offended or not. The good is I can handle go explain her.

"Oo," sagot nito at tila naguguluhan sa pagtanong ko.

"Can I borrow your boyfriend?" Naningkit ang mata niya matapos 'yun marinig.

"Can I-."

"Hindi laruan si Grethel!" Sigaw nito. Napahawak pa ako sa aking tainga at napatalon.

"Just one day 'lang naman at saka hindi ko aagawin boyfriend mo 'no. I want to prove anything. Sige na please..." wika ko at nagpout with puppy eyes pa. Natawa naman siya sa naging mukha ko at napaiwas na lamang ng tingin.

"Sige, pero subukan mong landiin ang jowa ko baka mamaya masasabunutan kita sa gitna ng kasalan."

"Tapos pakitapon na 'rin sa smokey mountain." Dagdag ni Grethel kaya mas lalo akong sumimangot. How dare him!

"Grabe naman 'yan darling. Pinamimigay mo na ako?" Nakangusong wika ni Grethel sabay turo sa sarili pero hindi siya pinansin ni Shenneah.

"Rule number 1, No touching."

TAWA AKO ng tawa habang nakabusangot naman si Grethel. Accordingly, accidentally niyang nasunog ang isusuot niya bukas sa wedding.

"Hindi na ako pupunta sa wedding," nagtatampo nitong wika kaya hinagod ko ang likod niya.

"Kawawa ang baby," I teased him.

Tomorrow na ang wedding pero kanina lang niya sinabi sa 'kin. Nagkandataranta tuloy akong humanap ng damit pero nakaganti 'rin si em.

"By the way, saan mo pala nakuha yung phone ni Jibrelle?" Pag-iiba ko ng usapan.

"Sa bag niya. Di'ba naiwan niya 'yun?" Tumango naman ako. Bumuga siya ng hangin at saka sumandal sa sofa.

"I asked tito kung may kinalaman siya sa aksidenteng 'yun. Sabi ni tito, wala 'daw. He was also shocked nga 'eh." Paliwanag nito.

"Ito na po ang tsaa, senyorita," said our maid as she placed two cups on the table. I then took one cup and held it in my hand. I felt the warmth coming from the cup.

"How long did you know about that? After-."

"Two months ago, suddenly, an idea pop of my mind, what if I opened his phone. Should I saw something on his phone? Hoping to find something, and I'm not wrong. He is alive now, and we don't know what his plan is. I'm afraid he might seek revenge and think that Tito is responsible for everything," explained Grethel.