♡ 𝑇𝑎𝑚𝑎𝑚𝑙𝑎𝑛𝑑ı ♡
ᴄ̧ᴀᴋıʀʙᴇʏ sᴇʀɪsɪ -3-
➷ Yaralı Bir Kalpte Her Geçen Gün Büyüyen Koca Bir Yangın. Ve Bu Yangına Nasıl Müdahale Edilir Bilmeyen Toy Bir Kızın Hikayesi.
➷ Beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Yıldızları yakmadan geçmeyelim lütfen.
❦ Bölüm Şarkısı : İncesaz; Geçsin günler.
🌾Keyifle okuyun..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
☾
Karahanlı'nın İki yanına koyduğu ellerinin arasında bedenini küçücük kalmış hissediyordu. Adamın iri cüssesini Hulk'a benzetmekle ne kadar da doğru bir karar vermişti. Şuan müsait bir zamanda olsaydı hiç şüphesiz ayağa kalkıp kendisini alkışlayabilirdi. Ama değildi. Hem de hiç değildi.
Açık omzunun üzerinde hissettiği nefesiyle titreyen ellerini piyanonun tuşlarına daha sert bastırdı. Ona aciz görmek istemiyordu. Güçlü görünmek istiyordu lakin bu kadar yakınındayken bu ne kadar mümkün olabilirdi bilmiyordu.
Karahanlı ise gidememişti. Kızın gözlerinde gördüğü üzüntülü bakışlarıyla onu gerisinde bırakıp gidememişti. Geri dönüp bahçenin en gölge alan yerine oturup saatlerce Asya'nın camını izlemişti. Hatta belli bir süre kızın camdan denizi izleyen bedenini iç çekerek izlemişti. Bu kadar güzel olması bir erkek için akla zarardı.
Zarardı ki artık aklını bir rafa kaldırmış gibi hareket ediyordu. Hem de bunca yıl verdiği savaşı göz göre göre kaybetmek uğruna. Kendisini kızın yanında, yanı başında bulması ona hata gibi gelmiyordu artık. Ondan.. Duygularıyla harmanlanmış gözlerinden uzak kalabileceğini düşünmüyordu.
Omzunun üzerinden uzattığı kafasını kıza döndürerek uzun bir nefes aldı. Bu solukla ciğerleri bayram ederken gözlerini kapatıp açtı. "Bana iyi gelen her şey sende birikmiş ay ışığı."
Asya, kesinlikle aklını kaçırdığını düşünüyordu. Bu kadar mı bozmuştu adamla kafayı. "Nefes al ay ışığı." Nefesini tutmuştu değil mi? Titrek titrek verdi içinde tuttuğu nefesini ve peş peşe dolu dolu soluklar çekti dudaklarının arasından.
Karahanlı'nın dudakları konuşurken kızın saçlarına değiyordu. Bu da genç kızın neredeyse bayılmasına neden olacak gibiydi. Omzunun üzerinden kendisine bakan aşkından ölüp bittiği adam değilde bir canavarmış gibi tirtir titreyen Asya, kafasını çeviripte o gözlere bakamıyordu bile. Hala bakışları piyanonun üzerindeki parmaklarındaydı.
Kızın bu haliyle Karahanlı hafifçe güldü. Bu gülüşşe birlikte Asya'nın da dudakları kıvrıldı ve daha fazla öyle durmadan başını adama çevirdi. İkiside gülümseyerek birbirinin gözlerine bakıyordu şimdi. Asya'nın bakışları adamın yeşil gözlerinden ilk defa bu kadar yakından şahit olduğu gülümseyen dudaklarına indiğinde İç çekerek bir nefes aldı. Gülünce çok güzel bir adam olduğuna şahit oluyordu şuan. Ve bununla nasıl başa çıkacağını bilmiyordu.
Kuzgunun içi gidiyordu kızın güzelliğiyle. Hangi masaldan çıkıp geldiğini soracak kadar mest olmuştu. Dudaklarındaki gülüşünü silmeden ilk defa bu kıza karşı bu kadar saydam davranarak mırıldandı. "İzninle oturabilir miyim?"
