Dokunmak Yasak

17 | Bambaşka Birisi Gibi

Canın yandığında canım yanmıyorsa eğer...
Verdiğimiz tüm sözlerin ne önemi var?"

- Hayalet Yazar

_________________________

Bölüm şarkısı: You're somebody else - flora cash
__________________________

Well, you look like yourself
Kendin gibi görünüyorsun

But you're somebody else
Ama bambaşka birisin

Only it ain't on the surface
Sadece dıştan aynısın

Well you talk like yourself
Kendin gibi konuşuyorsun

No, I hear someone else though
Hayır, başkasını duyuyor gibiyim

Now you're making me nervous
Beni gergin hissettiriyorsun
_________________________

Ona karşı düşüncelerini dile getiremiyor, ona dokunamıyor veyahut ondan uzaklaşamıyordu.

Zihnindeki çığlıkların gerçek dünyada bir karşılığı yoktu. Bedeni buna engel oluyordu.

Ayla'nın son ses çalan telefonuyla ikisinin de bakışları odanın içerisine giderken Yiğit yutkunarak bir adım geri çekildi. Uykusuzluk ve yorgunluktan başının döndüğünü hissediyordu. Ayla aramayı cevaplamadan önce Yiğit'e dönerek "Annen arıyor." Diye mırıldandı.

Yiğit'in zihninde saliseler içerisinde dönen olaylar ve düşüncelerle hastanede onu arayan kişinin annesi olduğunu fark etti. Annesi onu o saatte asla aramazdı. Bugün pazardı.

"Efendim Aliye anne?"

Yiğit, Ayla'nın yüz ifadesinin gittikçe solduğuna şahit olurken "Ağlamayın lütfen. Biz hemen geleceğiz." Demişti ki Yiğit telefonu elinden almak üzere uzandı.

"N-ne oldu? Annem ne diyor ne olmuş? Anne babam iyi mi? Anne!"

Ayla telefonu geri çekerek kapatırken "Babanı hastaneye kaldırmışlar. Durumu hakkında henüz açıklama yapmamışlar." Diye mırıldandı.

"Ne?"

Yiğit oldukça kısa bir an donduğunu hissetti. Bakışları odanın uzak bir köşesinde takılı kalmıştı.

"Aşkım nerde?" Diye mırıldandı. Küçük kız kardeşinin şu an nerede, ne yaptığını bilmek istiyordu.

"B-bilmiyorum. Eve uğrarız önce istersen."

Yiğit tek kelime etmeden evden çıkarken Ayla çantasını almak için odaya koşmuştu. Yiğit kısa bahçe duvarından atlarken bir süre sonra eve doğru koşmaya başlamıştı. Varendada durduğunda zile basacakken cebini kontrol ederek anahtarın yanında olup olmadığına baktı. Kapıyı açar açmaz Aşkım'ın odasına yönelmişti ki bakıcısı Nisan Hanım odadan çıkmıştı.

"Yiğit, oğlum annenler-"

"Biliyorum Nisan abla. Aşkım ne yapıyor?"

"O hâlâ uyuyor. Ona söyleme dediler. Sen de git oğlum, baban pek iyi değildi. Annen yalnız kalmasın."

Yiğit başıyla belli belirsiz onaylayarak kapı aralığından Aşkım'a baktığında yutkunarak geri çekildi. Bir an önce hastaneye gitmesi ve babasının durumunun iyi olduğundan emin olması gerekiyordu. Ayla'yı evde bıraktığını unutarak bahçeye çıkmıştı ki onu arabasının yanında gördü. Onu bekliyordu. Tek kelime etmeden arabaya binip çalıştırdığında yolun geri kalanında da konuşmamışlardı.