Dokunmak Yasak

8 | Çünkü ay bugün çok güzel

İnsanoğlu asırlarca sevgisini dile getirebilmenin yollarını aradı. Çünkü seven, sevgisini dile getirebilmek için her yolu denemeliydi.

-Hayalet Yazar

_________________________

Bölüm şarkısı: Who is she - I Monster
_________________________

Ayla:

Merdivenlerden inerken salonda hararetli bir şekilde telefonla konuşan Yiğit'i görünce istemeden de olsa kulak misafiri olmuştum.

"Abi gerçekten gelemem ben. Yeni evlendim diyorum nesini anlamıyorsunuz?"

Nereye gitmesi gerektiğini anlayamasam da salona girerek kanepeye oturdum. Hareketlerini izlerken beni görerek telefonu kendinden uzaklaştırdı ve "Çok ses çıkardım, özür dilerim." Diye fısıldadı. Başımı sorun olmadığını ima ederek sallarken tekrardan karşı taraftaki kişiye hararetle bir şeyler anlatmaya döndü.

"Tek eksik ne demek benim ya, bari doğru yalan söyle kardeşim."

Kısa bir süre karşı tarafı dinledikten sonra son sözünü söyleyerek kapattı.

"Tamam ben eşime sorar size dönüş yaparım."

Her kimle konuştuysa ya gitmek istemiyor ve beni bahane ediyordu ya da gerçekten benim fikrimi henüz almamış olduğu için direkt kabul etmek istemiyordu. Tekrardan bana döndüğünde elini saçları arasından hızlıca geçirerek ve biraz da çekinerek "Mezunlar gecesi yapıyorlarmış. Her yıl bugün buluşur, biraz geçmişten bahseder sonra da kimin hayatı ne durumda bir çeşit kontrol ederiz." Dedi.

Bir solukta sıraladığı cümlelerden bu geceyi önemsediğini kesinlikle görebiliyordum.

"Neden gitmiyorsun? Ben sen gelene dek vakit geçirecek şeyler bulurum. Merak etme korkmam. Film izler, kurabiye yaparım."

Gülümseyerek "Sorun o değil..." Dedi. Devamını getirmemişti.

"Sorun nedir?"

Ellerini yüzüne kapatarak utanç verici bir şey yapmış gibi konuşmaya başladı.

"Yalnız gideceğime ölsem daha iyi. Eren'in Buse'yle evlendiğini duyunca kendimi kaybetmiş gibi bin beş yüz tane yalan söyledim."

"Ne hakkında?"

Asla yüzüme bakmazken "Off... Off... Ben tam bir gerizekalıyım." Diye sayıklamaya başlamıştı.

"Yiğit, onları kıskandırmak için-"

"Yalvarırım sesli söyleme. Gerçekten ölmek üzereyim utançtan. Bekle, sanırım kusacağım."

Kollarını karnına sararak iki büklüm olurken gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Ona biraz daha yaklaşarak "Gitmezsen yalan söylediğini düşünürler." Dediğimde huysuz bir çocuk gibi "Zaten yalan söylüyorum." Dedi.

"Kaç saat sürer? Geçe kalmayız."

Şüpheli bakışları beni bulurken emin olmak adına "Gidebilir miyiz?" Diye sordu. Benim için yaptığı sayısız iyiliğin yanında onun için bu kadarını yapabilmek istiyordum.

"Elbette, onları arayıp onlarla tanışmak istediğimi ve bu gece için çok çok önemli bir planımızı iptal ettiğimizi söyle."

Başıyla onaylarken telefonu eline almıştı ki bir an için düşünür gibi görünerek "Önemli planımız neydi?" Diye fısıldadı.

"Harry Potter maratonu yapacaktık Yiğit... Nasıl unutursun?"

Avuç içini alnına bastırırken yalnızca dudaklarını oynatarak özür dilerim ve teşekkür ederim dedi. Sesli söylememişti çünkü karşı taraf aramayı çoktan yanıtlamıştı. Başımla onaylayarak tıpkı onun gibi rica ederim dedim.