"អឺ...ខ្ញុំថាយើងគួរតែទៅវិញហើយ ប្រហែលគ្រប់គ្នាកំពុងរងចាំពួកយើងហើយ"ជេគដកដៃចេញពីសុងហ៊ុនហើយក៏និយាយតិចៗទៅស៊ុងហ៊ុនបបួលនាយទៅវិញ
"បើជេគចង់ទៅវិញ ម៉ោះ"ស៊ុងហ៊ុនលាតដៃខ្លួនទៅកាន់ជេគដើម្បីឱ្យជេគចាប់នឹងអាលត្រឡប់ទៅវិញ
"ហឹស???"មើលទៅជេគមិនយល់នូវទង្វើនេះទេស៊ុងហ៊ុនក៏ទាញដៃជេគមកចាប់វិញ រួចក៏ដើរទៅមុខយឺតៗតែពេលនោះដែរស៊ុងហ៊ុនក៏សង្កេតឃើញស្នាមក្រហមជារង្វង់នៅលើកដៃជេគក៏ស្មានដឹងភ្លាមថាជាទង្វើរបស់ខ្លួនមុននេះ
"ឈឺទេ.."ស៊ុងហ៊ុនបន្លឺឡើងស្រាលៗនឹងមើលទៅកាន់កដៃដែលមានស្រាមនោះ
"មិនឈឺទេ"ជេគក្រោយដឹងថាស៊ុងហ៊ុនចង់និយាយពីអីហើយនាយតូចក៏តបទៅស៊ុងហ៊ុនវិញទាំងស្នាមញញឹម
បន្ទាប់ពីដើរបណ្ដើរសាសងគ្នាបណ្ដើរបានមួយសន្ទុះពួកគេស្រាប់តែមកដល់ផ្លូវបំបែកមួយ
"ជេគហា៎ពេលមកយើងមកតាមផ្លូវមួយណាឆ្វេងឬស្ដាំ"
"ខ្ញុំមិនដឹងទេខ្ញុំមិនបានមើលផ្លូវផងស៊ុងហ៊ុនអ្នកអូសខ្ញុំមកហេតុអីមកសួរខ្ញុំវិញ"
"ចប់ហើយ ខ្ញុំមិនចាំទេ"
"ធ្វើយ៉ាងមិចទៅ"ជេគ
"មិនដឹងទេ"ស៊ុងហ៊ុន
"ខ្ញុំគិតថាពេលនោះយើងដូចជាមកមកពីផ្លូវនេះ"ជេគចង្អុរទៅផ្លូវខាងឆ្វេងស៊ុងហ៊ុនគិតមួយសន្ទំហើយក៏
"ចឹងយើងទៅឆ្វេងទៅ"
"តែខ្ញុំមិនប្រាកដទេថាមកពីខាងនឹងពិតឬអត់"
"មិនអីទេបើខុសចាំត្រឡប់មកវិញក៏បានដែរ"ស៊ុងហ៊ុនអត់និយាយច្រើនទេតែថាទៅៗហើយ ទើបនាយអូសដៃជេគទៅផ្លូវឆ្វេងបាត់ទៅ
ដើរកាន់តែយូរៗទៅពួកគេក៏ទាយដឹងថាគេមកខុសផ្លូវហើយ ពួកគេក៏ប្រុសដើរទៅវិញ តែភ្លៀងក៏ស្រាប់ធ្លាក់មកភ្លាមៗ ស៊ុងហ៊ុនចង់ឈប់ជ្រកភ្លៀងសិនតែជេគបែរគេចង់បកទៅវិញព្រោះខ្លាចថាមានអ្នកបារម្ភ ស៊ុងហ៊ុនដោយមិនអាចប្រកែកបានក៏ធ្វើតាមជេគ
ដើរបានមួយសន្ទុះទៅហើយតែមានអារម្មណ៍ថាដូចកាន់តែឆ្ងាយទៅៗរហូតដល់រកផ្លូវលែងឃើញហើយ
8. បារម្ភ
Start from the beginning
