Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❄️|Elsa
"Elsa Elsa Elsa!" Ardı ardına ismimin seslenmesi ile bilincim açıldı. Gözlerimi açıp doğruldum. Bir anlık başım döndü ve önümü göremez oldum ama umursamadan odama girip yatağımın dibine girmiş Olaf'a döndüm. "Ne oldu? Polisler mi geldi? Anna merdivenlerden mi düştü? Arkadaş işgaline mi uğradık?" Olaf kahkaha attı.
"Hayır-hayır. Öyle şeyler olmadı. Gerçi birinden yarı yarıya haklısın." Kaşlarımı çattım. "Olaf düzgünce anlatır mısın ne olduğunu?" Olaf, "Annemler ve teyzemler geliyor. Bu Noel hepsi burada olacakmış," dediğinde gözlerim büyüdü.
Şöyle ki, katil ilan edildiğimden beri aile üyeleri bizim evimize gelmiyordu. Anna onlara gidiyordu. Ben noeli hep yalnız geçiriyordum ve buna fazlasıyla alışmıştım. Birkaç gün önce arkadaşlarımla konuşurken noeli beraber geçirme kararı almıştık. Şimdi ise ailem geliyordu ve beni evden çıkarmayacaklarını biliyordum. Haberleri duymuşlardı ve kendilerini affettirmek isteyeceklerdi.
Lakin ben Anna'yı bile affetmemiştim. Onları affetmem mümkün değildi.
Oflayarak yorganı başıma çektim ve kafamı tekrar yastığa koydum. "Gelmelerini istemiyorum. Beş yıldır neredeydiler? Yeni mi akıllarına geldim?" Olaf yatağıma tırmanıp yanıma uzandı. "Hepsi seni katil zannediyordu ama şimdi gerçeği öğrendiler. Kendilerini affetirmek istiyorlar." Bayık bakışlarla Olaf'a baktım. "Bunu bende biliyorum ama benim istediğim her şey ortaya çıktığında benden özür dilemeleri değil. En başından benim böyle bir şey yapmayacağımı savunmalarını ve yanımda olmalarını istiyordum. Hiçbiri bunu yapmadı Olaf. Hiçbirini affedemem."
Olaf iç çekti. Haklı olduğumu biliyordu. "Anna onlara gelmelerini söyledi. Aşağıda Noel hazırlıkları başladı. Kalksan iyi olur." Yatağımdan inip odamdan çıktı atarlı kuzenim. Haklı olduğumu bildiği için atarlanıyordu biraz da.
Elimi yatağımın yanındaki komodine atıp telefonumu elime aldım. İlk arkadaşlarımın olduğu WhatsApp grubuna girdim.
