Bara girdiğim gibi etrafı inceledim. Momoya benzeyen birini gördüğümde hızlıca yanına gittim. Tam isabet oydu.
Yanında daha önce görmediğim bir kadın vardı. Momoya odaklandığımda üstü başı dağınık, gözleri kan çanağı gibiydi. Nolmuştu buna böyle?
Ben onları izlerken onlar beni fark etmemişti. Kadın Momoya yaklaşmaya başladığında Momoyu yanıma çekmiştim ama ayakta duramayıp koltuğa geri düşmüştü. İkiside bana döndüğünde kadının garip bakışları ondan iğrenmeme sebep olmuştu. Yüzünden bile anlaşılıyordu sinsi birşey olduğu.
"Momo ne yaptığını sanıyorsun!"
Momoyu bu halde görmek sinirlendirmişti. Karısı evinde onu merak ederken buralarda keyif atıyordu paşam.
"Sana diyorum Momo! Kim bu kadın?"
Momonun bakışları beni bulduğunda yüzündeki hissizlik daha da sinirlendirmişti beni. Zar zor ağzından çıkan kelimeleri anlamaya çalışıyordum.
"Jihyo.. ben çok iyiyim"
Ağzında gevelediği şeylerden anlamlı olan tek bunu anlamıştım. Daha fazla bu saçmalığa katlanmak istemiyordum. Bir elimi belinden diğer elimide omzuna atıp çıkarmıştım onu. Zor olmuştu biraz ama sonunda arabanın arka koltuğuna atmıştım.
Onu bu halde evine götüremezdim Dahyun bin tane soru sorardı. Hakkıydı zaten sorması ama ilk önce benim olayları öğrenmem gerekiyordu çünkü hayra alamet değildi.
Kendi evime geldiğimde Momoyu tekrardan taşıyıp evin içine ulaştık. Onu koltuğa bırakıp mutfaktan soğuk bir su koymuştum. Yanına ilerleyip üstünden boşaltınca kendine gelmişti.
"Ne yapıyorsun!"
"O soruyu benim sormam lazım Momo."
Momo oturduğu yerde rahatsızca kıpırdanıp bir şeyler söylemeye başladı.
"Ben bir şey yapmıyorum Jihyo, rahat bırak."
Ayağa kalkıp gideceği sırada yakasından tutup sarsmıştım. Salak salak cevaplar vermesi canımı sıkıyordu. Biz burda onun için endişelenmiştik onun yaptığına bak birde.
"Momo insanı delirtme! Ne yapıyordun iki gündür? Dahyunu düşünmedin mi hiç? Senin için ne kadar çok endişelenmiştir."
Dahyunun adını duyduğunda gözleri dolmuştu. Ne boklar yemişti cidden bilmiyordum ama şuan onu o kadar çok pataklamak istiyordum ki anlatamam.
"O kadın kimdi Momo? Sen.. benim tanıdığım Hirai Momo Dahyundan habersiz hiç bir yere adım atmayan sen başka kadınlarla ne yapıyordun!"
Sanki ben aldatılmışım gibi sinirliydim ona. Dahyunu gerçek bir kardeşimmiş gibi görüyordüm çünkü. Ve ikisinin de birbirlerini deliler gibi sevdiğini biliyordum.
"Jihyo... ben.. ben çok kötü bir şey yaptım."
Bir anda yere çöküp ağlamaya başladı.
"Ne yaptın Momo anlat"
"Çok kötü çok"
Yanına eğildiğimde sakinleşmesini bekledim. Birazda olsa sakinleştiğinde tekrardan konuşmaya başladı.
"Ben bilmiyordum Jihyo yemin ederim bilerek yapmadım. Sadece beni çağırdılar bende gittim sonra her zaman ki içtiğim içkiyi içtim ama bu sefer daha sonrası farklılaştı."
Nasıl bir boka düşmüştü bu kız.
"Momo açıkça anlat şunu yarım yamalak anlatınca anlamıyorum."
"Tzuyu. O çağırdı beni. Normal her zaman olduğu gibi oturup sohbet edicez sanmıştım ki zaten ilk başlarda öyleydi. Ama daha sonra başka birileri daha geldi masaya o sırada nolduysa oldu."
Derin bir nefes alıp gözlerime baktı.
"Galiba madde verdiler Jihyo."
Gözlerimiz kenetliyken bir anda tekrardan ağlamaya başladı.
"Daha sonrasını hatırlamıyorum o kızın kim olduğunı bilmiyorum, onunla ne yaptığımı bilmiyorum. Kahretsin ki hiç bir şeyi hatırlamıyorum!"
O yerinde ağlamaya devam ederken ayağa kalktım.
Gerçekten Tzuyu bu kadar düşmüş müydü? Bunu yapabilecek kadar kalitesiz bir insan mıydı? Uyuşturucu ne demek ya? Benim yüzümden.. benim yüzümden kardeşim dediğim insanın başına bunlar gelmişti.
Bu sefer elimden o kadar çabuk kurtulamayacaktı. Bu sefer hak ettiği yeri boylamalıydı.
"Jihyo, Dahyun nasıl? İyi mi? Çok mu merak etti beni? Hadi gidelim yanına."
Momonun yanına gidip kollarından tutup kaldırdım.
"Olmaz Momo, seni bu halde görürse ne der? Sen kendine gelene kadar burada kalacaksın şirkete falanda gelmek yok. Senin için bir doktor bulacağım durumunu hemen öğrenelim ne verdiler, ne kadar etkili bir madde bilelim ilk."
Umutsuzca bakıp koltuğa oturdu. Onun için çok zor bir andı ama üstüsinden gelecekti. Telefonumu verip Dahyunu araması gerektiğini ama olaylar hakkında hiç bir şey dememesi gerektiğini söyledim.
Telefonu kulağına götürüp açılmasını bekledi.
Büyük ihtimalle açılmıştı çünkü Momonun gözlerinden bir damla akmıştı.
"Aşkım.. nasılsın?"
"..."
"Ben iyiyim bebeğim merak etme. Telefonum bozuldu tamire götürdüm bu gecede Jihyo da kalacağım şirketteki işleri buraya getirdik burda devam edicez."
"..."
"Özür dilerim.. aramalıydım seni."
"..."
"Hayır ağlamıyorum sana öyle gelmiş."
"..."
"Yarın geleceğim yanına merak etme bebeğim. Şimdi kapatmalıyım işler bizi bekliyor tamam mı?"
"..."
"Öpüyorum seni her yerinden birtanem, iyi geceler."
Telefonu kapatıp tekrardan ağlamaya başladığında bu gecenin çok ağlamaklı olacağını anlamıştım.
momo dahyun diye deli olmus
