Bazen bitti dediğiniz anda başlar her şey. O an gelmişti işte. Bitmek ve başlamak sözcüklerinin birleştiği o noktadaydım. Hayat nihayetinde bana da gülmüş, altın tepside bir şans sunmuştu önüme.
Uyanmıştım, üzerimde ince bir çarşaf örtülü, kolumun hemen üzerinde onun yorgun nefesleri vardı. Gecemiz biteli çok oluyordu ama bu bizim için küçük bir alışkanlık gibiydi. Önce biraz uyuklar, belki farkına bile varmadan birbirimize sarılırdık ama kim önce uyanırsa, ötekini tanımıyormuşçasına çıkıp giderdi.
O sabah önce ben uyanmıştım, gözlerim açıktı, gitmeliydim ama önümde bir engel varmış gibi gidemiyordum.
Ne bana söylediklerini unutabiliyordum, ne de onu affedebiliyordum. Son sevişmemiz olduğundan habersizce uyuyordu.
Yolun sonuna gelmiştik. Ben, deli gibi sevdiğim o adamdan intikamımı almıştım, kendime aşık etmiştim.
Uzunca bir içsel hesaplaşmanın ardından ayaklanmaktan başka bir şey yapamadım. Ne ağladım, ne onu uyandırdım. Usulca yerden kıyafetlerimi topladım ve dönüp son kez ona baktım dolu gözlerle. Gözlerimi sıkıca yumdum birkaç saniye. Derdim de, derdime çare olan da tek bir insandı ve ben onu affedemiyordum bir türlü, bu yüzden beni kullandığını son kez anımsadım. Anımsadım, çünkü unutamazdım, kabullenemezdim, ben bir ihtiyaçtan fazlasıydım, bunu ona öğretmiştim. Şimdi ise gitmeliydim.
Ben, o gün o otel odasından ve ilk aşkım Kim Taehyung'un gecelerinden sonsuza dek ayrıldım.
•
ilk defa taekook yazıyorum
ve biraz heyecanlıyım açıkçası 🙆🏻♀️
umarım bolca sevgi görür 💜
🐰🐯
YOU ARE READING
Vengeance •• taekook
ספרות חובבים[ vengeance - intikam ] Tolstoy, şöyle der; "Tüm muhteşem hikayeler, iki şekilde başlar. Ya bir insan, bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir."
