Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
Hayatım boyunca kendimi herkese kapatmıştım. Zorunlu olmadığısürece kimseyle iletişime geçmezdim. İnsanlarla konuşmak istemiyordum, arkadaş edinmek istemiyordum.
Sonra Özgür geldi, Kerem geldi, Gülce geldi.
Daren geldi.
Umrunda değildim ama bana bir zararı yoktu. O yüzden ne onu seviyordum, ne de kin besliyordum.
Telefonumukapatıp komodine bıraktım. Banyoya girip günlük rutinimi tamamladım. Dolabımdan bir kaçparçakıyafetalıpüzerimegeçirdim.
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
Saçlarımı tarayıp tel toka ile iki yandan tutturdum. Perçemlerimi alnımabıraktım. Yüzümü ve dudaklarımı da nemlendirip aşağı indim. Annem ve babama bakındım ama kimse yoktu.
Yemek masasınınüzerine duran notugörünce elime aldım
"Günaydınmeleğim. Ben kafedeyim. Babanda Bora'nın babası İlyas amcanla. Biraz işleri varmış. Sende istersen kahvaltıya benim yanıma gel. Çoköptümdikkat et kendine.."
