Yeni bir bölümle tekrar merhaba güzellerimmm♡
Direk bölüme geçeceğim sohbetleri instagramdan yapıyoruz. Dedikodu isteyen gelsinnnnn.
Okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın.
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN...☆☆
"Seni görünce nutkum tutuluyor desem yalan olur, işin aslı öyle tutmaz oluyor ki
dilim konuşacağı lisanı unutuyor.."
Rupi Kaur
"Gerçekleşen Kabus"
"Emin ol nefes nefes bırakacağım tek konu bu koşuşturma değil."
Dediğinde gözlerim dehşetle açıldı.
Gözleri dudaklarıma düştüğünde nefes almayı unutmuştum resmen.
"Nefesini bu kadar çabuk mu kesiyorum." Diyerek fısıldadığında vücudum titremeye ve ısınmaya başladı. Biraz daha yüzüme yaklaştığında ne yapacağımı bilmeyerek gözlerimi kapattım.
Nefesini çok yakınımda hissettiğim sırada sınıfta bir bağırış başladı. Gözlerimi hızla açıp Daren'i ittim.
"Abi yeter ama ya cidden. Atsanıza beni şu camdan. Atın ya yoksa ben intihar edeceğim." Özgür hüzünle konuştuğunda ben domatese dönmüş yüzümle sadece olanları izliyordum.
"Abi sizde gidin evinizde yapın kapıyı kitleyin lütfen." Dediğinde ikinci bir şok gelmişti bana.
Nee!
"Merak etme sen orda da basarsın bunları." Gülce gülmeye başladığı sırada Özgür göz devirdi. Kafamı Daren'e çevirdiğimde sırıtarak bana baktığını gördüm.
Pardon da neden bu kadar sakin bu çocuk?
Hepsi onun yüzünden olmamış gibi.
Bu kaçıncı yaa bu kaçıncı!
"Ne saçmalıyorsunuz ya!" Diye bağırdığımda Gülce daha da güldü.
"Hep senin yüzünden ya." Diyerek Daren'e parmağımı salladığım sırada her zamanki alaycı bakışlarıyla bir parmağıma bir bana baktı.
"Korkuyorum yapma." Diyerek fısıldadığında göz devirip elimi indirdim. Şuan küçük çocuklar gibi dil çıkarmak vardı da neyse.
YOU ARE READING
Ruhların Düğümü
Teen FictionAyağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
