"အိမ်အိမ်းဖုန်းဆက်တာကိုလည်း နှစ်ခါပဲကိုင်တယ်လေ"
"အလုပ်ရှုပ်နေလို့ ဖုန်းမဆက်ချင်တောင် ဒင်နာကိုလာမယ် ပြန်ရောက်မယ်တော့ ဖုန်းဆက်သင့်တယ်မဟုတ်ဘူးလား"
"မောင်ပဲ စိတ်ဆိုးတတ်တယ်၊ မောင်ပဲ အားလုံးမှန်တယ် အိမ်အိမ်းကပဲ မှားနေတာ"
"မောင်ပဲအားလုံးအမှန် အခု အိမ်အိမ်း ဘယ်လောက်အနေခက်နေလဲသိလား၊ မောင်လုပ်ထားတာ ကြိမ်းစပ်နေတာ ထိတောင်အထိမခံနိုင်တာကို မောင်အတင်းလုပ်တယ်"
"အဲ့ဒါကျတော့ မောင်ဘာပြောမှာလဲ ဟင့်!"
သူဖိထားတဲ့အောက်ကနေ မကျေနပ်တဲ့စကားတွေ တောက်လျှောက်ပြောရင်း ငိုလာတော့သည်။ မျက်ရည်တွေက မျက်လုံးထောင့်ကနေစီးကျနေ၏။ အညွှန်းကိန်း မျက်နှာနုနုကိုကြည့်နေလိုက်သည်။
"ဟင့်! မလုပ်နဲ့ အိမ်အိမ်းမောင့်ကိုစိတ်ဆိုးတယ်"
ပြောလည်းမရပါ။ စီးကျနေတဲ့မျက်ရည်တွေကို လျှာနဲ့လိုက်လျှက်ပစ်နေသည်။ တားနေတဲ့သူ့လက်တွေကိုလည်း ချုပ်ထားပြီး လုပ်နေတာ။
"ဟင့်! မရဘူး မလုပ်ဘူးနော် မရဘူး မလုပ်ဘူးလို့!'
သူ့အပေါ်ကဆင်းကာ ဘောင်းဘီကိုဆွဲချုပ်လိုက်တာကြောင့် သူအကြောက်အကန်ငြင်းလိုက်သည်။
"မောင် မလုပ်ဘူး!"
မောင်ကဒူးထောက်ထားပြီး သူ့ပေါင်ကနေအပေါ်ကိုဆွဲမပစ်သည်။ သူ့ခါးတွေကအိပ်ရာကလွတ်သွားပြီး သူ့အရာက မောင့်မျက်နှာနားမှ ဖြစ်နေသည်။
ဟင့်!
မောင်က သူ့အဝကို လျှက်နေတာ!
"မောင် မလုပ်နဲ့"
သူ ပေါင်တွေကိုလှုပ်ပြီးတားလိုက်ပေမယ့် မောင်ကသူ့ပေါင်တွေလှုပ်မရအောင် ကိုင်ထားနိုင်သည်။
"ငြိမ်ငြိမ်နေ"
ပြောပြီးတာနဲ့ ဆက်လျှက်နေ၏။
"ဟင့်! မောင့်!"
မောင်ခံတွင်းကဆင့်ဝင်လာတဲ့ အာငွေ့နွေးနွေးကသူ့အတွင်းကြိမ်းစပ်နေတာကို သက်သာစေသည်။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှအဲ့လိုလုပ်မပေးဖူးပဲ အခုမှဒီလိုကြီးလုပ်ပေးနေတာကြောင့် သူနေရခက်နေသည်။
Part 16
Start from the beginning
![INDEX [Complete] U+Z](https://img.wattpad.com/cover/350038241-64-k316339.jpg)