Halve Magie: Duistere Kracht

Happy birthday

Gefrustreerd gooit Celest het boek op haar bed. Direct neemt ze het terug en bladert naar de eerste pagina. Er staat niks in het hele boek behalve een raadsel op de eerste pagina, alleen met vloeiende warmte kan je deze pagina's vullen. Ze heeft al alles geprobeerd om het op te lossen: ze heeft het in warm water gedompeld, het bijna in brand gestoken, ze heeft aan Arthur gevraagd hoe het werkt maar die weet het ook niet, niks lijkt te werken.

Een grote geeuw ontsnapt uit haar mond. Ze heeft nog maar weinig geslapen sinds ze het boek heeft gevonden. Toen ze het vond, heeft ze zichzelf namelijk voorgenomen om niet te rusten tot ze de pagina's kan lezen. Ze kijkt naar de titel van het boek, de magische oorlog. Dat is waarschijnlijk de oorlog van haar ouders.

Met een beetje geluk staat er in het boek hoe ze precies verbannen werden en dat is niet alleen goed voor haar maar ook voor Yip en de rest.

Net wanneer ze aan het kleine bureau op de kamer wil gaan zitten ziet ze een hoofd door het deurgat steken. 'Wat is er Noa?'

'We gaan een verrassingsfeest geven voor Arthur zijn verjaardag en jij gaat helpen.'

'Nee, dat ga ik niet.' Ze toont hem het boek. 'Zie je niet dat ik werk te doen heb.'

Hij komt de kamer binnen 'Ja, een taart bakken, kom mee.' Nog voor ze iets kan zeggen trekt Noa haar met het boek in haar handen de kamer uit.

Dit is precies het soort afleiding dat Noa nodig heeft. Ze lopen de trap af naar de keuken waar Yip al met veel enthousiasme staat te wachten om te beginnen. Hoe lang kan hij het nog tegenhouden? Hij kijkt naar zijn handen. Hij voelt het al een paar dagen dat zijn magie klaar is om gebruikt te worden. Hij is nog niet klaar om toe te geven dat hij magie bezit. Maar genoeg van de nare gedachten: het is tijd om een taart te bakken. 'Hi Yip, ik heb nog een kok gevonden in onze kamer.'

'Hoe lang gaat dit duren?'

Er verschijnt een lach op Noa's gezicht. 'Hoe sneller we eraan beginnen, hoe sneller we klaar zijn.' Hij kijkt op tafel, kijkend naar al de ingrediënten die al mooi klaargelegd zijn door Yip.

'Hoe heb je Arthur het huis uit gekregen', vraagt Celest?

'Simpel, Tyler spendeert de dag met hem.' Arthur is waarschijnlijk wel blij met een hele dag samen met de wachter. 'Ik heb haar verteld om hem om drie uur terug te brengen dus laten we maar beginnen met die taart.' Hij draait zijn hoofd naar Celest maar die staat er niet meer. 'Celest!'

'Wat' Ze heeft het boek in haar handen dat ze al de hele week vast heeft.

'Ga je dat nu echt bij je houden? Wat als het vuil wordt.'

'Als jij wilt dat ik hier aan mee doe, dan doen we het op mijn voorwaarden, oké.'

Noa zucht. Celest is zo koppig als altijd. 'Oké, maar let er mee op, het gaat hier redelijk vuil liggen.'

Er verschijnt een grijns op haar gezicht die zegt dat ze zoiets nooit zou laten gebeuren.

Hij haalt een houten kom uit een van de houten keukenkastjes en zet die op de keukentafel. 'Yip, geef mij eens het ei.'

'Oké.' Ze geeft hem een ei en hij slaat het net iets te ruw tegen de rand van de kom. Het ei breekt open en het grootste deel ligt naast de kom in plaats van erin.

Celest rolt met haar ogen en neemt een diepe zucht. Ze pakt een tweede ei en duwt het tegen de kom. Snel plaatst ze het gebarsten ei boven de kom en de binnenkant valt in de kom. 'Ik heb een vermoeden dat ik het ei hier alleen ga moeten bakken.'

een grijns verschijnt op Noa's mond. 'Als je erop staat.'

'Waag het', reageert Celest met een kleine grijns rond haar lippen.