Halve Magie: Duistere Kracht

duistere kracht

Wanneer Yip wakker wordt, kan ze het ontbijt al ruiken. Arthur is misschien soms een beetje raar, maar hij is wel een geweldige kok.

Ze rent naar beneden om van de heerlijke maaltijd te kunnen genieten. Wanneer ze beneden is hoort ze dat Noa en Celest al aan tafel zitten. Dat verbaast haar niks. Ze is altijd als laatste wakker. Celest is namelijk altijd al voor zonsopgang wakker en Noa is één van die ochtend mensen.

Ze loopt de keuken binnen en knikt om de drie te begroeten. Ze gaat neerzitten aan tafel waar haar bord al voor haar klaarstaat. 'Dank je voor het eten.' 'Het is niks, ik hou namelijk net zoveel van koken als van elixers maken.'

Ze kijkt naar de keuken, er staat veel meer eten dan dat ze ooit in een morgen kunnen eten. 'Ik denk niet dat we zoveel eten nodig hebben.' Arthur begint te lachen. 'Dit is niet voor nu. Dit is voor vanmiddag of gaan we dan niet eten?' Ze lacht een beetje beschaamd. Het is nog redelijk vroeg. 'Natuurlijk, ik was al vergeten dat we de hele dag weg gaan zijn.'

'Er zijn helaas geen auto's in deze wereld.' zegt Noa. 'Auto's, wat zijn dat?' 'Het is een vervoermiddel net zoals een kar maar dan automatisch en sneller. Het komt uit onze wereld.'

Arthur kijkt verbaasd. 'Ik wist niet dat jullie wereld zulke dingen had. Ik heb altijd gehoord dat jullie wereld een grote onbeschaafde grot vol met demonen en de verbannen wezens.' Dat heeft Yip niet verwacht. 'Onze wereld lijkt niet eens op wat jij zegt.' Het helpt wel te verklaren waarom mensen hier hun dood willen. Als ze dachten dat ze uit de hel kwamen. 'Onze wereld lijkt nog redelijk veel op die van hier, alleen zijn er meer gebouwen en meer mensen.' Arthur lijkt zeer geïnteresseerd. 'Grappig dat er elk jaar halflingen uit jullie wereld komen en dat onze kennis erover toch zo fout kan zijn.'

Ze forceert een lach. Ze vindt het helemaal niet grappig. Omdat ze weet dat niemand zal luisteren als een halflingen uitlegt hoe die wereld eruit ziet als zij het uitlegt. 'Ik heb trouwens nog iets voor jou Yip.' Hij loopt de keuken uit en keert terug met een zwaard en schild in zijn handen. Deze ga je waarschijnlijk nodig hebben.

De gedachte dat ze dat zwaard echt zou moeten gebruiken deed haar handen trillen. Celest neemt het zwaard uit Arthur zijn handen. 'Geef dat maar aan mij. Yip kan mijn dolk wel lenen.' ze kijkt haar verbaasd aan. 'Waarom wil jij het zwaard hebben?' Ze geeft haar de dolk. 'Omdat je ervaring nodig hebt om met een zwaard om te gaan en ik denk niet dat jij er zelfs al een hebt vastgehouden.'

Daar heeft ze gelijk in. Yip heeft nog nooit een zwaard gebruikt. Ze kijkt naar de dolk in haar hand. Die lijkt ook veel makkelijker te hanteren.

Arthur haalt twee 4 rugzakken uit de kast. 'Wanneer gaan we vertrekken.' Tyler glimlacht. 'Nu.' Yip Ziet een beetje bleek. Wanneer ze haar mond opent om te protesteren ziet ze dat de halve groep al buiten staat te wachten, dus ze pakt een rugzak van de tafel en vertrekt.

Ze zijn al een tijdje aan het lopen. Yip voelt zich met iedere stap meer en meer gespannen. Het voelt alsof ze in de lijn voor een achtbaan staat, tenminste zo als de achtbaan dodelijk zou zijn en ze zit te wachten tot het haar beurt was om een rit naar haar graf te maken.

'Alles oké, Yip?' Noa kijkt haar bezorgt aan. 'Ik ben gewoon een beetje nerveus.' Noa schenkt haar een geruststellende glimlach. 'Zolang je bij ons blijft komt alles goed, maak je maar geen zorgen.' Ze forceert een lach op haar gezicht 'Dank je.'

Tyler draait zich naar de groep. 'We zijn er.'

Yip kijkt naar het grote donkere gebouw dat nog redelijk rechtop staat. Het ziet eruit als een goed bewaarde ruïne. Het enige wat Yip vreemd vind is dat er geen enkele soort plant of mos op het gebouw ligt, tenminste geen levende soorten. 'Moet ik hier echt naar binnen?' Zegt Yip meer tegen zichzelf dan tegen de groep. Celest kijkt haar aan en zegt: 'Ja.' 'Laten we dan maar naar binnen gaan.' Tyler rent naar binnen en wordt al snel achtervolgd door Arthur en Noa. 'Ben je er klaar voor?' Yip slikt. 'Ja?' Celest komt in beweging en ze gaan samen het kasteel binnen.