ŞEYTAN KADEHİ +18

24. Bölüm: "Yara"

Kanlar arasında kalmışım da sesim duyulmuyor gibi.

Yaşam savaşı veriyormuşum da her saniye ölüyormuşum gibi.

Her gün değişen fikir ve düşüncelerimin altında eziliyordum artık. Aslında olanı biliyordum. Biliyorduk. Ateş de biliyordu.

Deliriyordum.

Bunca şey yaşandı ve en sonunda delirme noktasına gelmiştim işte. Bazen olur olmadık halüsinasyonlar görüyordum. İster istemez değişen duygularım altında kalıyordum.

Bu sırada hamileliğimin son haftalarındaydım. Cehennem yavrusu, cehenneme geliyordu. Çocuğumdu. Oğlumdu.

Evet, bir erkek olduğunu rüyamda görmüş ve buna kalbimle inanmıştım.

Oğlumdu fakat şeytandı. Cehenneme bir şeytan getiriyor olmam ne kadar da ironikti. Hala bir insanken bunu yapmam peki...

Odamda uzanırken Ateş ile siyah önlüklü bir adamın odama dalması ile yavaşça doğruldum. Karnımın büyüklüğü yüzünden doğru düzgün harekey edemiyordum. Ateşe çatık kaşlarım ile bakarken o endişeli gözüküyordu. Yutkundum. "Seni şeytan yapmanın bir yolunu arıyorduk," diye başladı cümlesine. Gözlerim şokla irileşirken korkudan ellerim titremeye başlamıştı.

"N..Ne?"

Siyah önlüklü adam söze daldı. "Sizlerin doğumunun şeytan olmadıkça sizi öldüreceğini bilmiyor muydunuz?" dedi şaşkınca. Bir elimi şokla açılmış ağzıma götürerek öylece bakakaldım. Ateş kızgın gözlerle bakıyordu bu adama ancak ben... Ben ne düşüneceğimi bile bilmiyordum.

Bana bunu söylememişti.

Onca hafta karnımdaki şeytan yavrusunu ikimizin de sağlıklı olacağını düşünerek taşımıştım. Tamam, ona karşı bakışımı değiştirmezdi ama bana söylemesi gerekmez miydi?

Önlüklü adam boğazını kısaca temizledikten sonra tekrar söze girdi. "Son günlerde hamileliğiniz sonlanacak ve ya ikiniz de sağ olacaksınız ya da siz öleceksiniz." diye başladı. Derin bir nefes alarak girdiğim şoktan sıyrılmaya ve Ateş'i görmezden gelmeye çalışarak adama odaklandım.

"Bizler vampir değiliz. Vampirler de şeytan soyundan gelse de insanları ısırarak veya birşeyler enjekte ederek şeytanlaştıramayız. Sizin şeytan olmanızın tek yolu o doğumu yapmanız ve ölmeniz." dedi.

"Ne!" dedim. Ateş şaşırmış gözükmüyordu. Ah tabi, muhtemelen herşeyi biliyordu zaten. Kim bilir benden sakladığı daha neler vardı.

"Öleceksiniz çünkü karnınızda bir şeytan var ve onun lord kanından gelmesi durumu daha da güçlü yapıyor. Doğum çok şiddetli olacak ve çok acı çekeceksiniz. Sonra da insan bünyeniz bunu kaldıramayacak ve öleceksiniz." dedi çok normal ve sıradan birşeyden bahseder gibi. Vücudumu titreme esir alırken yutkunmakta zorlanıyordum.

Ölmek... İntihar etmeye kalkışmış birine göre duymak fazla korkutucu geliyordu.

"Ama sorum olmayacak çünkü buraya geri döneceksiniz. Tanrı huzurunda bir şeytan ile birlikte olmanın affı yok yani cehenneme geleceksiniz. Şeytaniçemiz olarak." dedi gülümseyerek. Öylece yüzüne bakarken ne tepki vermem gerektiğini şaşırmış gibiydim. Ne tepki vermem gerekiyordu?