TAMAMLANDI
"Soyun."
Gözlerim irice açılırken dudaklarım aralanmıştı. Gözlerim, simsiyah kanatlarındayken benden soyunmamı istiyordu.
O bir şeytandı.
O benim öğretmenimdi.
O benim sevdiğim adamdı...
Ona aşık olmuştum. Bir insan, bir şeytana aşık ol...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
•
Sert biri değilim, geceleri ayıcığıma sarılıp ağlayabilecek potansiyel vardır bende.
Yumuşak ve iyi kalpli biri değilim. Karşımda durup saatlerce ağlayan bir insanın yüzüne bile bakmam.
Vicdansız biri değilim, yolda gördüğüm bir kedi cesedi için saatlerce düşünüp, bunu yapana saatlerce küfür edebilirim.
Vicdan sahibi biri değilim, gözlerimin içine bakıp merhamet isteyen birine kulak tıkamışlığım vardır.
Kibar biri değilim, konuşurken insanların yüzüne bile bakmam, ağzım küfür kokar.
Kaba biri değilim, sahafçıyla her sohbetimiz gülümsemeyle dolu-ydu.
Soğuk biri değilim, istediğim kişiye gözlerimdeki sevgiyi dolu dolu verebilirim.
Sıcak biri değilim, insanlar çoğu zaman konuşmaya korkar. Kiminin sevgi dolu, kiminin vicdansız diye nitelendirdiği biriyim. Ve bu dünydaki hiçbir ama hiçbir kalıba sığmadığımı fark ettiğimde, elimde bir kalem vardı.
Kişiliğim ne kadar garip olsa da ben buydum işte.
Gözlerimi Ateş hocanın gözlerine sabitleyerek ne yapacağını merak etsem de benliğimi saran panikten dolayı korkuyordum. Ya anlarlarsa?
"Anlamaz kimse, merak etme Bal Kızım."
Aklımı okumuş gibi bana cevap vermesine şaşırsam da birşey demedim. Öyle diyorsa öyledir herhalde.
Yine de sordum, "Siz aklımı mı okuyorsunuz?" dedim. Güldü. Düzgün beyaz dişlerini gözler önüne serince köpek dişlerinin ne kadar belirgin olduğunu fark ettim. Çok sivri gözüküyorlardı.
"Nerden anladın küçük öğrenci?" dedi. Alay mı ediyordu ciddi miydi anlamıyordum bu adamı. Yutkunarak ayağa kalkmak istesem de ellerini belime sabitleyerek tekrar sertliği üzerine oturmamı sağladı. İnledim. Bir anda hissettiğim baskı olabilirmiş gibi daha da büyüyor gibiydi. Ne yapıyordum ben böyle? Bu adam bana ne yapıyordu?
"Bu yanlış..." dedim kısık sesimle. İnlercesine çıkan sesimle beni biraz daha kendisine bastırdı. "Nedir yanlış olan küçük öğrenci?" dedi, boğuk bir tınıyla.
Mercimek fırına girince yanlış diyorsun sende...
Ne yapayım! O an aklım başımda değildi ki...
Şuan aklın başında mı?
Hayır...
"Öğrenciniz için sertleşmeniz, çok yanlış..." dedim ani gelen cesaret dalgasıyla. Bu cesaretime karşı kasları havaya kalksa da yüzündeki gülümseme daha da büyüdü.
Hoşuna gitmişti.
"Peki sen, öğrenci?"
Kaşlarımı kaldırarak ona soru dolu gözlerle bakmaya çalışsam da gözlerimin hala aldığım zevkten bayık baktığını biliyordum.
"Öğretmenin için ıslanman ne kadar doğru küçük öğrenci?"
•
Merhabaaaaaa.
Birazcık kısa oldu biliyorum. Ama oy verenler yorum yapmıyor okuyanlar oy vermiyor ki...
