Mixed Up~Hoonki

9.

Riki önünde ağlayan çocuğa baktı. O ağlarken yüreğinin burkulduğunu hissediyordu.

"Riki... Sunghoon Hyung'un söyledikleri-"

Riki daha fazla duymak istemiyordu. Bu yüzden Sunoo'yu tutup kendisine çekmiş ve sarılmıştı ona.

"Özür dilerim Sunoo." Elinden özür dilemek dışında bir şey gelmiyordu.

"Doğru mu yani? Doğru mu Riki?"

Riki cevap veremiyordu. Vermeye yüzü yoktu çünkü, utanıyordu Sunoo'dan. Onun bu sessizliğini ise Sunoo çoktan kendince yorumlamıştı, duyduğu her şey doğruydu.

"Ya o zaman neden bu kadar iyi davrandın bunca zaman bana? Neden sebep oldun umutlanmama, sana daha çok bağlanmama? Riki, bana bir açıklama borçlusun biliyorsun değil mi?"

Riki başı yere eğik şekilde duruyordu Sunoo'nun karşısında. Henüz konuşmaya hazır olduğunu sanmıyordu.

"Açıklayacaktım sana. Benden duymalıydın, özür dilerim."

"Sence şuan bunu kimden öğrendiğim mi önemli olan? Bu mu bana söyleyeceğin tek şey?"

Riki hâlâ başını kaldıracak cesareti bulamıyordu kendinde. Sunoo'nun yüzüne bakmazdı, bakamazdı.

"Pekala, gel bir yere gidelim. Burada konuşmak biraz..." Riki'nin mahçup olarak söylediği cümleye karşılık Sunoo cevap vermeden yürümeye başlamıştı. Sokakta ondan önde yürüyor ve asla pas vermiyordu Riki'ye.

Sonunda mahalledeki parka geldiklerinde Sunoo yine sessizce banka oturdu ve duygusuz gözlerle oturması için işaret verdi Riki'ye.

Riki sessizce oturup arkasına yaslandı sıkıntıyla. Sonra üzgün gözlerle Sunoo'ya bakmaya başladı. Gözlerinden resmen pişmanlık akıyordu. Sessizliğin devam etmemesi için söze girdi en sonunda.

"Sunoo, öncelikle özür dilerim. Sen haklıydın. Ben Sunghoon'dan hoşlanıyorum. Bu her zaman böyleydi ve... her zaman böyle olacak. Bildiğin üzere o senden hoşlanıyor. Ve çıkma teklifi edecekti sana. Senin, benden hoşlandığını biliyordum ben. Bu yüzden o teklif edemesin, onunla sevgili olma istedim. O yüzden o gün aradım ve seni sevdiğimi söyledim sana, yalan söyledim. Özür dilerim. Yaptığım hataydı biliyorum ama sağlıklı düşünemedim."

Sunoo dinlediklerinden sonra hiç şaşırmış görünmüyordu. Kabullenmişlik ifadesi taşıyordu yüzünde.

"Peki, anlıyorum. Sonunda Sunghoon sana döndü mü bu planınla? Beni sevmekten vazgeçti mi? Sen mutlu oldun mu Riki?"

Riki oturduğu bankta öne eğildi, kollarını dizlerine dayayıp elleriyle yüzünü kapattı. Pişmandı, dibine kadar pişman olmuştu.

"Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim. Affet beni Sunoo, özür dilerim. Çok iğrendim kendimden. Çok özür dilerim Sunoo, çok pişmanım." Sunoo hemen yanında ağlamaya başlayan çocuğa baktı. Gerçek anlamda pişmandı.

"Riki, özür dileme lütfen. Anlıyorum pişmansın ama biliyorsun ki ben seni seviyorum. Sevdiğim de olsa bana böyle davranan birini affedemem. Üzgünüm, seni anlıyorum ama affetmiyorum. Kalbimin nasıl kırıldığını tahmin bile edemezsin."

Sözlerinden sonra Riki'nin ağlaması şiddetli bir boyut almıştı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu artık.

"Ben neden onu affediyorum o zaman Sunoo? Ben neden ona böyle konuşamıyorum? Benim de kalbim çok kırıldı, bu yaptıklarımın sebebi de oydu hatta. Ama ben neden onu sevmeyi bırakamıyorum?"

Sunoo ağlayan çocuğun bir elinden tuttu ve gözlerinin içine baktı. Ne olursa olsun onun da unutması zor olacaktı.

"Ben seni unuttum demedim Riki. Ne yapmış olursan ol, sana olan sevgimin azalmadığını bil. Sunghoon'dan duyduklarımdan sonra bile."

Riki gözlerinden akan yaşları silip tekrar Sunoo'ya baktı. Ne duymuş olabilirdi?

flashback:

Sunoo, kapının çalınmasını duyduğu gibi oturduğu yerden kalktı ve kapının deliğinden gelenin kim olduğuna baktı. Gelen Sunghoon'du. Neden gelmişti ki?

Yavaşça kapıyı açtı ve gülümseyerek karşısında dikilen çocuğa baktı. "Hoşgeldin hyung. İçeri gelmek ister misin?"

Sunghoon başını yana yatırıp tuhaf bir şekilde gülümsedi Sunoo'ya. "Elbette gelmek isterim Ddeonu." Pekala, bu Sunoo'ya göre tuhaftı. Çünkü bu lakabı kendisine Riki takmıştı ve Sunghoon tuhaf gülüyordu.

Sunoo neden olduğu bilinmez, gergin bir şekilde içeri buyur etti Sunghoon'u. Oturma odasına yönlendirip onunla beraber oturduktan sonra gergin bir halde Sunghoon'a döndü.

"Bu arada, neden gelmiştin hyung? Bir şey mi diyecektin?"

Sunghoon bunun üzerine tekrar o tuhaf gülüşünden atıp oturdukları koltukta Sunoo'ya yaklaşmıştı. Hatta o kadar yakındı ki...

"Hyung..?"

Sunghoon tekrar gülüp eliyle Sunoo'ya susması için işaret yapmıştı. İşler daha da tuhaf olmaya başlıyordu.

Tam o anda Sunghoon'un telefonundan bir ses kaydı oynama başladı. Sunoo şok içinde kaydı dinlerken Sunghoon sırıtıyordu. Bu Sunghoon ve Riki'nin bazı konuşmalarının Sunoo ile ilgili olan kısmıydı.

"Hâlâ o aptalı sevdiğinden emin misin? Sadece seni kullandı. Seni bir obje olarak gördü ve kullandı seni. Kim bilir başka ne planları vardı seninle ilgili? Anlarsın ya."

Cümlelerinden sonra Sunoo'ya daha çok yaklaşmaya başlamıştı. Aralarında santimetreler kala Sunoo oturduğu koltuktan kalkıp evden çıktı.

Onun arkasından Sunghoon da çıktı. Koşan Sunoo'nun arkasından bağırıyordu. "O SADECE BANA TAKINTILI BİR APTAL. SENİ ASLA SEVMEDİ VE SEVMEYECEK. SENİ SEVEN İNSAN BURADA KIM SUNOO!"