,,პირველი და უკანასკნელი.."

თავი 18

-ბატონო დადიანი-ყვირის თანამშორემელი და უფროს დეტექტივს მისდევს არადა იცის ახლა რამე რომ შეეშალოს იქვე მოკლავს.. ამ წლების განმავლობაში ხუთი თითივით გაიცნო

-გისმენ გუგა-ალეწილი სახით ბრუნდება და მასზე დაბალ ბიჭს დაჰყურებს

-ბატონო ანდრია..-ფურცლებში იყურება და ისევ უფროსს აჰყურებს-გახსოვთ 2018 წლის ამბები?-ანდრია წარბებს ხსნის და ფურცლებს გლეჯს ხელებიდან

-მახსოვს მაგრამ ეს რა არის?-კითხულობს

-უფროსო.. ერთი ადამინი ამტკიცებს რომ იგი არ მომკვდარა..-უყურებს უყურებს.. უკვე პიკზეა ყველა მომენტი თავიდან იწყებს გახსენებას! იმასაც კი როგორ დაადასტურეს რომ ის მისი გვამი იყო

ერთს კარგად იკურთხება და ბიჭს აძახებს "ყველა საბუთიანად ჩემთან გაჩნდიო" სწრაფად შედის კაბინეტში და კარს იჯახუნებს,
ჟალუზებიდან ხედავს სხვა პოლიციელების გაკვირვებულ სახეებს თავის სავარძელში ეშვება და ფანჯრისკენ იყურება, როცა ორი წუთის წინ დემონი იყო ახლა სიწმინდის განსახიერებაა..
არა რა, არაერთი საქმე ქონია და ყველა დაუმტკეცია და გამოუძიები მაგრამ ეს შემთხვევა.. თითქოს თავის მეორე სულს რო წააგავდა, სულ თან რომ სდევდა, ვერანაირად ვერ წარმოიდგენდა რომ ეგ ადამიანი ცოცხალი იქნებოდა, რა შეიძლებოდა წარმოედგინა მაგრამ მისი სიცოცხლე? ვერანაირად! გვამის გაკვეთასაც კი თავად დაესწრო, ამას როგორ წარმოიდგენდა? მაგრამ ახლა ყველა ეჭვი გაექარწყლა და 5ითქოს თვითონაც კი დარწმუნებული იყო რომ რაღაცა "ღადაობაში" ამოყო თავი

-გუგა-მშვიდი ტონით მაგრამ მაინც ხმამაღლა ღრიალებს მისი მარჯვენა ხელის სახელს.
ორ წუთში საბუთებით დატვირთული და ყავის თანხლებ ოთახში შემოდის გადაპარსული თმით, კურნოსა ცხვირით, მწვანე თვალებით, ყელზე ძარღვები რომ ამჩნეოდა ვაი და რამე არ წავიდეს ისეო..
პერანგის ორი ღილი შეეხსნა სიცხისგან და უფროსს უახლოვდებოდა