,,პირველი და უკანასკნელი.."

თავი 15

ვზივარ და როგორც ყოველთვის ვფიქრობ.

კარზე ვიღაც აკაკუნებს

-როდის მერე აკაკუნებთ ჩემს კართან? შემოდით!-კარი იხსნება და ილოს ვხედავ გავუღიმე და თავით ვანიშნე შემოსულიყო

-გამარჯობა-საკოცნელად წამოვიდა დავპანიკდი.. ჯერ კიდევ ვერ ვეგუებოდი ჩაეცინა და ფრთხილად მაკოცა ლოყაზე

-გაგიმარჯოს-ვუთხარი და საწოლზე დაჯდა ჩემს გვერდით.. წიგნში სანიშნე ჩავდე და ტუმბოზე გადავდე.

-რას შვები აბა ქალბატონო?-მითხრა

-რავი წიგნს ვკითხულობდი-წამოდგა და ოთახი მოათვალიერა, მერე კი წიგნების კარადას გახედა.

-პოეზია გყვარებია-ჩაეცინა-ტასომ შემომიშვა..-გავუღიმე, ჩემები სახლში არ არიან, ტასო კიდე რაღაცას ამზადებდა

-ჰოომ

-თათიააა-დიახ ეს ტასო იყო კიოდა როგორც ყოველთვის

-გისმენ-გავყვირე

-გამოდი-ილოს გავხედე და თან წამოვდექი

ილო უკან გამომყვა, ტასოსთან მივედი კართან იყო

-გისმენთ-ვუთხარი ახალგაზრდა ლურჯ ტანსაცმელში გამოწყობილ ბიჭს, ალბათ დედამ გამოიწერა რაღაც თქო ვიფიქრე

-თათია ღვინიანიძე ბრძანებით?

-დიახ..

-ეს თქვენია, უბრალოდ აი აქ მომიწერეთ ხელი-პატარა ყუთს დავხედე ხელი მოვაწერე და ბიჭს მადლობის თანხლებ კარი მივუხურე ცხვირ წინ.

-ნეტა ვინ გამოგიგზავნა-ტასომ გამომხედა ჭინკებ ათამაშებული, მაგრამ მერე გაახსენდა ილოც რომ იყო აქ

-ალბათ დედასია

-თათია მაშ შენ არ გიკითხავდნენ-ამჯერად სავარძელში მოთავსდა ილო და გამომხედა, მეც კულტურულად მდივანზე დავჯექი და ქაღალდის მოხსნა დავიწყე, როცა შეფუთვა გარედან დავინახე გულში რაღაცამ გამკრა, ძველი მოგონებები გამახსენდა..