თავი 9

907 32 8
                                    

თვალებს ვიფშვნეტ და ვცდილობ დამძიმებული თვალები გავახილო მაგრამ ვფიქრობ რომ ძილი მაინც არ მეყო.. ძილს ვერც ვიბრუნებ რადგან არ შემიძლია.. თვალებს სრულად ვახელ და გარემოს ვათვალიერებ. ოთახში ვწევარ! იმ ოთახში რამდენიმე საათის წინ ალექსანდრე რომ "დატასობდა"

გარეთ ვიხედები და ვხვდები რომ ჯერ მხოლოდ ახლა თენდება რა ჯანდაბა დამემართა? ისედაც ხომ ძლივს დავიძინე. თავის ტკივილს ვგრძნობ! საშინლად!

ზანტად ვდგები და დამძიმებული სხეულის თანხლებ სამზარეულოში გავდივარ, ტასო ლაიას ოთახში წევს. სამზარეულოში როგორც კი შევდივარ ჩაიდანს ვრთავ და ჩაის პაკეტს ვიღებ უჯრიდან, ჭიქაში ვათავსებ, ახლად ადუღებულ წყალს ვასხამ და ერთ კოვზ შაქარს ვყრი.. ისევ ოთახში ვბრუნდები მაგრამ ამჯერად ცხელი ჭიქით ხელში, ჭიქას კომოდზე ვათავსებ და ისევ საწოლზე ვეშვები ახლა ტელეფონ მომარჯვებული

Unknown

20:12: " როგორ გიკითხოთ ქალბატონო თათია? :) "

22:10: " მშვენივრად თავად? "

00:10 : "რავი მეც კარგად :) "

06:55 : "ჰოომ :-} "

მივწერე ტელეფონის დადებას ვაპირებდი როცა ისევ გავიგე ხმა

"ქალბატონო თათია რატომ არ გძინავთ ამ გამთენიისას? :D"-რა მალე მწერს..

"რავიცი გამეღვიძა თან თავი მისკდება..
:("-მივწერე

"წამალი დალიე და გაგივლის :3"-ეს ვერაა

"ხო ჭკვიანო აქამდე ვერ მოვიფიქრე რო დამელია მადლობა რომ შემახსენე თორე ვერ გავიხსენებდი;დდ"

"შენ რაღაც არ გეტყობა ცუდად რო ხარ;))"-ჰმმ

"ხო აბა შენ ვერ ხედავ ჩემს შეწუხებულ სახეს დააა რა ვქნათ თან ისე უბრალო მიმოწერიდან განმსჯი! ეს კაცები ერთნაირები ხართ რა! გოგოებს ზედაპირულად გვაფასებთ"-ნერვებ მოშლილმა მივწერე

"ხო აი შენით მეუბნები რომ ვერ ვხედავ შენს "აფოფრილ" სახეს ხოდა შეგიძლია ფოტო გამოუშვა ;) "

,,პირველი და უკანასკნელი.."Where stories live. Discover now