თავი 11

950 32 36
                                    

"მოვდივარ"-ჩავძახე ტასოს ტელეფონში

"მალეე"-თვალებს ვატრიალებ რაზეც ალექსანდრეს სიცილს ვგრძნობ

არ ვუყურებ! არ შევხედავ!

-შემომხედე!-მტკიცედ მიბრძანა

-მივდივარ!-მივაძახე და გამოვბრუნდი რომ წამოვსულიყავი მაგრამ ვინ მაცდის?

-მშვენივრად იცი რომ ვერსად ვერ გამექცევი!-მისი დიდი ტორები ჩამასო მკლავებში და მომაბრუნა

-ალექსანდრე!-დავიღრიალე ხასიათ მოწამლულმა

-ალექსი მირჩევნია შენი ბაგებიდან წარმოთქმული..-ტუჩები დაისველა და იკბინა სულ ეშმაკური ხასიათის მქონე როგორააა?!

-ალექსანდრე!-უკვე ყელში მქონდა- გგონია ყველაფერი "ძველებურად" იქნება? შენ საუკეთესო მეგობარი მომიკალი-ღრმად ამოიხვნეშა-და ახლა ურცხვად ჩნდები ჩემს ცხოვრებაში და ტუჩებზე ურცხვად მეხები!-მთლიანი ორგანიზმი დაეჭიმა დაეტყო ვენებზე, ავხედე რომ მისთვის უდიდესი სიძულვილი მეჩვენებინა ასე რომ გავიმეორე.-შენ მე საუკეთესო მეგობარი მომიკალი!-საჩვენებელი თითი გულზე დავაჭირე და ამღვრეული თვალებით ავხედე! სანამ ალექსანდრე ჩემს ცხოვრებაში დბრუნდებოდა არ ვტიროდი.. პირიქით ვცდილობდი ბედნიერი ვყოფილიყავი.

-შენ არ იცი არაფერი!! მე ეს არ გამიკეთებია შენი აზრით ჩემს ძმას და საუკეთესო მეგობარს მოვკლავდი? მართლა ეგრე ფიქრობ? ამ დონის ყლედ მთვლი რომ შემეძლო ჩემი საუკეთესო მეგობარი მომეკლა?-თავის თავზე მანიშნებდა და თან ღრიალებდა.. ჭკუას კარგავდა

-ჯერ იმით დავიწყოთ რომ იქ ის მანქანა შენი იყო.. რითაც ავარიაში მოხვდა ცოტნე და რის გამო იჯდა მანქანაზე? შენი იდიოტური თამაშის გამო!

-თათია შენ არაფერი არ იცი და ისე განმსჯი!

-მე ყველაფერი ვიცი!-ჯინზე შევდექი

-ამის დედაც.. თათია რომ გეუბნები რომ არაფერი არ იცი ანუ ეგრეა!-გამომხედა

,,პირველი და უკანასკნელი.."Where stories live. Discover now