თავი 13

1K 36 109
                                    

მეგობრობაზე ძლიერი რამ არსებობს? შეიძლება არსებობს მაგრამ ჩვენს მეგობრობას, დობას და ძმობას ვაღმერთებ.. რადგან მათთან ისეთ რაღაცას განვიცდი რასაც ვერავისთან ვერასდროს ვერ განვიცდი, ერთი თბილი ჩახუტება, მოკითხვა, მოსიყვარულება და თუნდაც "ღადავი" ისეთ ენერგიას და სიყვარულს იწვევს ჩემში რომ ვერ ავღწერ.. "განა როგორ შეიძლება ასეთი რაღაც იგრძნო ისინი ხომ უბრალოდ მეგობრები არიან?"-შეიძლება გაუჩნდეს ნებისმიერს კითხვა მაგრამ ისინი არასდროს ყოფილან უბრალოდ მეგობრები.. დარწმუნებული ვიყავი რომ არასდროს დასრულდებოდა.. მაგრამ ყველაფერს ქონია დასასრული, ყველაფერს ტკივილი მოაქვს, ყველანაირ დასასრულს, მაგრამ როცა გაურკვევლობაში გტოვებენ, უპასუხოდ, ეს ყველაზე დიდ ტკივილს იწვევს შენში..

ვზივარ და ვუყურებ მის სხეულს.. ვერ ვეხები? თუ მომინდება შევეხები? მომენატრა? რას იწვევს იგი ჩემში? რატომ ვგრძნობ თავს მასთან ისევ დაცულად? რატომ არ შეიძლება რომ უბრალოდ გაქრეს.. მაგრამ განა არ მომენატრება? რით ვარ დარწმუნებული? მინდა ისევ იგივე?

"გისმენ ილო"-ვპასუხობ და თან თვალი მოვავლე ბავშვებს ზოგი ლაპარაკობდა ზოგიც კიდე თამაშობდა სამაგიდო თამაშს

"ხო კი ბავშვებთან ვარ.. მოდი რა და მერე წავიდეთ.. კარგიი გელოდები"-ვთქვი და გავთიშე

ალექსანდრეს გავხედე რომელიც მიყურება ვეღარ მოვითმინდე და ვიკითხე

-რა?

-რა იყო?-გამოერკვა და მკითხა თავადაც

-კითხვაზე კითხვით არ უნდა უპასუხოო ასე მითხრეს მე..-ჩაეღიმა

-ხოო და ვინ გითხრა ეგ?

-იმ ბიჭმა რომელიც ამ წუთისთვის თვალებით მჭამს-დავიჩურჩულე

-მოკლედ და თქვენ რო ერთმანეთს არ წაკბინოთ არ შეგიძლიათ ისე..-გეგა

-მე რა შუაში ვარ კაცოო-სიცილით ვუთხარი გეგას

-რაღაც უნდა გითხრათ..-წამოიწყო ალექსანდრემ სიცილით და გადმომხედა-დღეს ძმაკაცი მირეკავს ერთ-ერთი რა, მაგარი აკანკალებული ხმა ქონდა რა-ყველამ შეხედა-ხოდა მეთქი რა გჭირს შეჩემა თქო..-ნელ ნელა ჩერდებოდა-ვიღაც გოგო მწერსო ორსულად ვარო.. არ მახსენედება რომელიაო და რა სირი ვქნაო-ტასოს გადავხედე და სახეზე ფერი წამერთვა

,,პირველი და უკანასკნელი.."Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz