,,პირველი და უკანასკნელი.."

თავი 10

-ანდრო..-შეპარვით ვუთხარი როცა უკვე მომზადებულები ვიყავით

-გისმენ

-რაღაც უნდა გითხრა..-თვალები დამიწვრილეს ტასომ და ანდრომ

-რა მოხდა? ამოღერღე!

-ილოც დავპატიჟე.. შემთხვევით. გუშინ ველაპარაკებოდი და წამომცდა..-გუგები გაუფართოვდა. ანდრო არ ენდობოდა ილოს, მე კი რატომღაც ვენდობი.

-რაო ამან?-ტასოს გადახედა ცინიკურად

-მე არ მითქვამს.. კი არადა ვუთხარი, მაგრამ ის უკვე მოდიოდა..-სუ ავირიე-მოკლედ მაგისი ძმაკაცია რა ერთი იმ ოთხში რაა და მოკლედ ხოდააა ეგეც მოდიოდა და მე ვუთხარი რომ..-ცალწარბ აწულმა გადმომხედა და დააყოლა "რა ჯანდაბა უთხარი"ო. -ვუთხარი რომ ერთად წავსულიყავით.. უბრალოდ ერთად მოვალთ რაა..

-თათია შენ ხარ ყველაზე სულელი არსება! შენ არ მეუბნებოდი ვერვენდობი ხალხი ცუდადოოო?? ეს რაარი გოგო

-გაჩე რა უბრალოდ ერთად მოვალთ..-როგორც ყოველთვის კარზე ზარია -აი მოვიდა ვსო კაროჩე რა წავიდეთ

კარები გავაღე

-თათია

-ილოო-მკრთალად გავუღიმე

ტასოს და ანდროს გაუღიმა და მიესალმა

-გამარჯობა

მხოლოდ თავის დაკვრით შემოიფარგლნენ

-წავიდეთ?-მკითხა ილიამ მეც თავი დავუკარი

-მოდით ერთად წავიდეთ-წამოიყვირა ტასომ და ანდროს გადახედა

-ხო ერთი მანქანით წვიდეთ რად გვინდა ორი-თქვა ანდრომ და გარეთ გავიდა, კულტურულად გაგვკრა მახრი ორივეს-მაქანაში დაგელოდებით-მოგვაძახა

* * *

-მე რატისთან მივალ და დავბრუნდები მალე-დაგვემშვიდობასავით ილია და წავიდა

-რაღაც უნდა გითხრათ..-ანდრომ ამოგვხედა

-ჰოუ-ტასო.. მე კი უბრალოდ გავხედე