,,პირველი და უკანასკნელი.."

თავი 8

-შეგაგვიანდა..

-ალექსანდრე?-შევკივლე

-გამარჯობა-სცილით მითხრა და წამოდგა

-რა ჯანდაბა გინდა აქ? ჩემს ოთახში და საერთოდ ჩემს სახლში რატომ ხარ?-მალე გავგიჟდებოდი! რა ჯანდაბა უნდა?

-კარგად შენ?-მისი ცინიკური ლაპარაკი ნერვებს მაგლეჯდა

-ალექს.. ანდრე..-გაეცინა ალექსით ადრე მივმართავდი როცა მასზე "გაგიჟებით" ვიყავი შეყვარებული

-გისმენ თათ..-გამცრა

-ეგრე ნუ მომმართავ-ვთქვი თავ ჩაღუნულმა და ის რაღაც კომოდზე მივაბრუნე

-რატომ? თათ..-კარადას მივეყრდენი თვალი თვალში გავუყარე

-არ მომწონს..

-კარგი თათ

-ალექსანდრევ! რა გინდა აქ?

-ისე უბრალოდ..

-შენ ვერ ხარ?-თვალები გამიფართოვდა როცა წამოდგა და სვლა დაიწყო

-ალბათ?-დაიჩურჩულა

-ალექსანდრე! წადი!

-შეყვარებული გყავს? ვინმე მოგწონს?-თავდაჯერებულმა მითხრა

-რომც ეგრე იყოს შენ რა? შემეშვი რა, შენ ჩემი ცხოვრებიდან 2 წლის წინ გაქრი!

-მე და.. შენ..

-არანაირი მე და შენ აღარ არსებობს გესმის?-ვცდილობდი ხმაში კანკალი არ დამტყობოდა!

-ამ წინადადებას ხმის კანკალის გარეშეც კი ვერ ამბობ და დავიჯერო ამას გულით მეუბნები? ვინ არის ილო?

-შენი საქმე არ არის ვინ არის!-შევუღრინე

-არის! ის ტიპი არ მოგწონს ხოო? მაშინ იმიტომ წაყევი რომ მე გეეჭვიანებინე ხო?

-შენ საერთოდ ვინ ხარრ რომ შენზე ვიფიქრო.. ან საერთოდ რატომ უნდა მინდოდეს შენი ეჭვიანობა როგორც უკვე ვახსენე შენ ჩემი ცხოვრებიდან დაახვიე!-თვალებში ავხედე, ძალიან ახლოს იყო მისი ფოსოები შევამჩნიე ღიმილისას რო უჩნდებოდა