★Yᴏ̈ʀᴜ̈ɴɢᴇ★

0.6

Ay

Güneşle en son o gece konuşmuştuk. Bugün onu içmeye davet ettiğim gündü. Dediğim yere gelecek mi bilmiyorum. Akşam için giyinmelik bir şeyler arıyordum ama düzgün bir şey bulamamıştım. Mutfağa yengemin yanına gittim. "Yengecim akşam bir arkadaşımla buluşacağız ve benim giyecek hiç bir şeyim yok, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Lütfen yardım ett!"dedim. Yengem şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu ardından bu şaşkınlık sırıtmaya dönüştü."hmm o şanslı arkadaşın kimm??" Dedi. "Okuldan bir arkadaş."ve yüzünde ki sırıtma daha fazla büyüdü. Başını sallayıp "beni takip et." Dedi. Odasına gidiyordu bazı planları vardı sanırım.

Eski bir sandıktan bir elbise çıkardı. Bu fotoğrafların da gördüğüm o elbiseydi. Amcamla tanıştıkların da ki elbise. Elbise den baya etkilenmiştim.
"Bu sana olur diye düşünüyorum, hadi git bir dene." Dedi ve yatakta ki kitabını alıp kaldığı yerden devam etti. Ben de banyo ya gidip üstümü değiştirdim. Ayna dan kendime bakıyordum.

Bu gerçekten ben miydim? Bu imkansız ben bu kadar güzel olamazdım. Demek ben bile güzel olabiliyormuşum. Banyodan çıkıp yengemin yanına gittim. "Yenge sence olmuş mu?" Dedim. Kitaptan başını kaldırdı beni baştan aşağı süzdü. "Olmuş tabi benden daha çok sana yakışmış, elbisemi sanki senin için dikmişim." Dedi beni baştan süzerek. Bu kaçıncı bilmiyorum ama yengem elimde ki fotoğraf makinesi ile beni çekiyordu." Yenge ne yapıyorsun?"dedim . Yengem de bana bakarak" ne mi yapıyorum görmüyor musun senin fotoğraflarını çekiyorum, Instagram sayfama da koymam için telefondan da çekeyim bari." Dedi ve pantolonun arka cebinde ki telefonu alıp fotoğraflarımı çekti. Yengem Instagram da baya ünlüydü elbiseleri kendisi dikip satıyordu. Bir çok ünlü sipariş vermek için aylar boyunca ona ulaşmaya falan çalışıyordu. Üstüm de ki elbiseyi de o dikmişti. "Yengecim artık odama gidip işlerimi hallede bilir miyim?"diye sordum. Yengem başını olumlu anlam da salladı. Yengemin odasından çıkıp kendi odama gidip saçımı falan düzeltmiştim.

Buluşma saatine bir buçuk saat falan kalmıştı. Telefonumdan taksi çağırmıştım. Taksi gelene kadar kalan işlerimi tamamlayıp evden çıkmıştım.

Aşağıda beni bekleyen taksiye binip gideceğim yeri söyleyip koltuğa tam yerleşmiştim. Ve telefonumdan 'happy face' şarkısını açıp yolu izlemeye başladım. Yolu izlemek zevkliydi bu benim hobilerimden olabilir. Araba da daha uzak bir yere baktığımız da yavaş gibi görünen ama daha yakın bir yere baktığımızda hızlı olduğunu görüyordum bu bana hayatı hatırlattı mesela uzak gibi görünen ya da yavaş gibi görünen hayat aslın da o kadar da yavaş değil oldukça hızlı olduğunu ve zamanın durmak bilmediğini anlıya biliyordum. Bu demek oluyor ki yapman gerekenleri yap. Sonra bunu yapacak zaman bulamayabilirsin ve bunun ardından gelecek olan pişmanlıklar daha fazla olacak.

Taksi durmuştu. Meydanın önündeydim. Şoföre parayı uzatıp oradan ayrıldım. Biraz yürüdükten sonra bir bankta oturup beklemeye başladım.

WHATSAPP KONUŞMASI

Ay 🌙: selam!

Ay 🌙:gelecek misin???

Ay 🌙:hani bana yardım etmiştin ya.

Ay 🌙: hatırlıyor musun??

Güneş ☀️: tabi ki hatırlıyorum, şuan yoldayım.

Güneş ☀️: 5 dakika ya oradayım.

Güneş ☀️: bekle benii😚😚

Ay 🌙:tamammm.

Son mesajımı attıktan sonra telefonumu kapatıp çantama koydum. Heyecanlıydım. Fakat ne için heyecanlıydım bilmiyordum. Belki birazdan bu heyecanın sebebini öğrenecektim ama bunun için fazla sabırsızdım.

Telefonum çalıyordu. Çantam da ki telefonumu çıkardım. 'Güneş ☀️' yazan ekrana bakıp gülümsemiştim ardından telefonu açtım.

ARAMA;

'Alo.'

'Ay, Neredesin seni göremiyorum?'

'Tatlı dünyasının karşısın da ki bankta oturuyorum.'

'Ah tamam gördüm yanına geliyorum.'

Aramayı sonlandırıp etrafıma bakınıyordum. Gözlerim onu arıyordu ki uzaktan gelen Güneş'i gördüm nefesim kesilmişti bir insan bu kadar mı kusursuz olurdu?

Ay'ın giydiği

Güneş'in giydiği