Eve gelmiştim. Kimse yoktu. Tekrardan yalnız kalmıştım. Boğazım acımaya başlamıştı. Sanırım bu, gün boyu su içmemenin verdiği bir cezaydı.
Mutfağa gidip dolaptan bir su bardağı alıp masanın üzerine koydum, buzdolabından sürahiyi aldım dolabın kapağını kapatırken bir not gördüm bu yengemdendi. Notun üzerin de 'Babanın mezarına gidiyoruz, dolapta yemek var ısıtıp ye.' yazıyordu canım yengem beni de düşünürmüş. Sürahi de ki suyu bardağa boşaltıp, bardağı elime alıp balkona çıktım
.
Cebimde ki telefonu çıkarıp Whatsapp' a girdim oradan Güneşi bulup ona yazdım.
+546*******: selam! Ben Ay bugün tanışmıştık. Hatırladın mı?
Güneş ☀️: tabi ki hatırladım seni unutmak imkansız:)
Ay 🌙: şey, bugün ki yardımın için teşekkür etmek istiyorum müsait isen bu hafta sonu benimle birşeyler içmek ister misin?
Güneş ☀️: teşekküre hiç gerek yoktu ama bu kadar ısrar ediyorsan neden olmasın.
Ay 🌙: peki, cumartesi günü saat 19.30'da meydan da buluşalım.
Ay 🌙: uygun mudur??
Güneş ☀️: tabi uygun şey gitmem gerek sonra konuşalım mı?
Ay 🌙: olur, bu arada kendine iyi bakk
Güneş ☀️: hehe hoşçakalll😘
Mesajına kalp emojisini atıp uygulamadan çıktım bu kız çok tuhaftı gözlerine baktığım da ki hayat dolu olduğunu anlıya biliyordum benim tam tersim belki o yüzdendir ona kendime yakın hissettim .
Bazenleri her şeyi sorgularım mesela ben bu muyum gerçek ben miyim veya tanrının amacını anlamaya çalışırım deli olacağım bir gün ama o gün ne zaman bilinmez. Bugün yeterince yoruldum uymak istiyorum keşke sonsuza kadar uyuyabilseydim ama o zaman yaşlı babaannem ve yengem üzülürdü arkamda benim için ağlayacak insan bırakmak istemiyorum. Elim de ki bardağı tezgaha koyup odama ilerledim kapıyı açtığım da soğuk hava suratıma çarptı pencere açık kalmış sanırım. Pencereye doğru ilerledim ve kapattım arkamdan ayak sesleri geliyordu. Yutkundum, kalbim çok hızlı atıyordu sanırım korkuyordum ve biraz da heyecanlıydım. Kulağımın dibin de nefes alıp verdi. Kulağıma çarpan nefesi gıdıklamıştı.
"Hey artık arkanı dönmeyi düşünüyor musun??" Dedi arkam da ki kişi aslın da sesi tanıdık geliyordu. Bir den o kokuyu aldım vanilya..
Hemen arkamı döndüm o Güneş di fark etmeden gülümsemiştim. Aklıma gelen şeyle kaşlarımı çattım. "Sen nasıl buraya çıktın 2. Kattayız. " Gülümsemesini büyüterek "sırr."dedi. Cidden bu kız çok tuhaftı. "Peki, neden geldin zaten telefon da konuştuk hem hafta sonu da buluşacaktık???" Elini omzuma atıp "seni özledim de ondan geldim" dudaklarını büzüp "yoksa beni istemiyor musunn?" Dedi. Tanrım ben bu kızla ne yapacağım??
"Kızım sen önüne geleni özlüyor musun?!" Dedim. Omzum da ki elini indirdi "hayır normal de böyle değilimdir bu sadece sana özel." Dedi. Derin bir nefes aldım "iyi de benimle tanışalı bir kaç saat oldu??" Cidden her insana karşı böyle ise nasıl bugünlere kadar sağlam kalmış anlam vermek zor "yanii pek öyle sayılmaz ben seni çok uzun zamandır tanıyorum."dedi bekle bu ne dedi uzun zaman mı deli midir."uzun zaman derken" Güneş oflayıp yatağıma uzandı bir dakika yatağıma mı uzandı sultanım bu ne hızz.
"Anlatmak çok uzun sürer ve ben de bunun için fazlaca üşengeçim." Dediği şeye gözümü devirdim."ciddi misin sen bir de gelmiş yatağım da uzanıyorsun bu rahatlığı neye borçluyuz??" Dedim yanına yaklaşarak. Yastığıma gömülü başını kaldırıp "ne çok konuşuyorsun."diyip kolumdan beni tutup beni yatağıma yatırdı sonra bana sarıldı. "Lütfen biraz sessiz olda sana karşı olan özlemimi gidereyim olur mu güzelim??" Bana güzelim dedi ilk defa bir insan bana güzelim dedi ilk defa biri bana karşılıksız sarıldı "ilk defa biri bana karşılıksız sarıldı." Bunu dışımdan da söyledim "ilklerin benle olacak söz veriyorum hadi uyu yarın yeni bir gün yeni bir savaş.." dedi ve uykuya daldı.
Kalbinin sesi bana huzur veriyordu ilk defa böyle hissetmiştim son bir kere daha kokusunu içime çekip gözlerimi kapatıp "umarım ilklerim senle olur." Dedim ve kendimi uykunun kollarına bıraktım..
