0011

17 10 3
                                    

Elena's POV

“I thought you'd be here.”

“A-aron. . .” I stuttered..

“Its been a while, how's my baby?”

Tila nanigas ang aking buong katawan. This man over here is a freaking jerk.

“Baby ba kamo?” napangisi ako, “Eto baby mo oh,” kasabay no'n ay ang pagsapak ko sa panga niya. Hindi iyon gaano kalakas pero sapat na upang makaramdam siya ng sakit.

Only if I'm not wearing this dress today. Masasapak ko talaga ng todong todo 'tong lalaking 'to.

Napahawak siya sa panga niya, “'Di ka talaga nagbago.” Umamba itong lumapit sa akin. “You are still that sadist college girl I've met years ago.” Umatras naman ako palayo sa kaniya.

It's true. What Philip said the other day. “Easy. Wala ka na din namang magagawa pag nandon na siya at kaharap mo na.”

Tinalikuran ko ito, gusto ko nang bumalik sa maraming tao. I don't want to face this guy right here. I want to go home na.

“Hey, Ele. You still mad at me?” Tinignan ko ang kamay niyang nakahawak sa pulso ko. “Oh, sorry.” aniya nang mapagtantong nakatitig lang ako rito.

Nginitian ko siya at I stared at his eyes, “Bakit naman ako magagalit?” I ask him back.

“I guess it's because of what happened in the past.” he responded.

“That's true but what happened in the past stays in the past. Don't let your past eat your present, you might starve in the future.” marahan ko siyang tinapik sa balikat at tinalikuran.

It's the reality. I've come up with that statement maybe because it was based on experience. Iyon ang palaging nakatatak sa utak ko when my Lolo died. Maybe he wants me to think that way too. He doesn't like me crying but he raised me and I'm so close to him that no one can stop me from doing the things that I want. 

Well, Aaron and I didn't have a 'good relationship' that's why as much as possible I don't want to bump into him. But I guess luck isn't in my sleeve now. Knowing that he's around, I cannot deny that I'm not still ready to face him.

Ayokong balikan ang nakaraan. Sawa na ako sa nakaraan.

It took some time to get into our table dahil sa dami ng tao. Kumuha ako ng dalawang tequila mula sa lalaking may dalang tray na dumaan. Balak ko itong ibigay kay Philip, iyon nga lang nang makarating e nakikipag-usap ito kina Mr. and Mrs. Lim.

Leaving with no choice inubos ko yung dalawa. I'm still waiting for Melissa to show up pero kanina pa siya at hindi pa rin siya nakakabalik sa lamesa namin.

Para bang sinusubukan ako ng swerte ngayong araw. Kung mamalasin ka nga naman e ang punyetang Aaron dito pa talaga naupo sa nag-iisang bakanteng upuan sa lamesa namin!

What a freak.

Kita ko sa gilid ng mga mata ko ang pagusod ng upuan niya sa akin. What now? Palapit ito ng palapit at bakas ang ngiti sa kaniyang nga labi.

“Elena. . .”

“What on earth is your problem?” halos pabulong na tanong ko sa kaniya. Baka kasi marinig ng may ari ng recording company at mapagkamalang walang habas ang dila ko. I'm a singer after all.

“You didn't answer me.”

“I don't think I need to answer you.”

“Well you have to, you are my baby.”

“Baby my foot,” Irap ko sa kaniya. “Will you please stop talking to me? You're getting into my nerves.” I said, irritated.

“Should I kiss you instead? Nang magkaintindihan tayo.” Natawa naman ito sa sariling pahayag.

The Things I Never Did Before Where stories live. Discover now