The Richest Don's Young Wife (Fallen Temptation Series Two)

Chapter 9 (Rain)

Chapter 9

Successive knocks momentarily interrupted my trembling breath, and the delightful sensation of my little one below, between his fingers. Nakaawang ang mga labi at nanlalaki sa nalalasing na pakiramdam na nakasunod ang mga mata sa mukha niya.

"M-May kumakatok," hingal kong nasambit kahit alam kong may mga tainga naman siya para marinig iyon.

Binalingan niya ang pinto, tinitigan ito nang ilang segundo bago ibinalik ang tingin sa akin. He groaned with a blend of anger in his voice. He moved away from me and lowered the hem of my dress to cover my lower part.

Katatayo niya nang nag-aapura kong inayos ang sarili, mula sa nagulong dress, buhok at nanginginig pa ring mga binti at hita. But the wetness between me, I don't know how it will disappear without wiping or washing it with water.

Napapalunok kong itiniklop ang mga hita sa pakiramdam na nakikita ng Don ang nangyayari sa akin doon. Nagsuot lang ito ng pantalong-maong na itim. I took a step closer to Don, who was now in front of the door. I stood up straight as if nothing had happened.

"Pasensiya sa abala, Don... Pero gusto ko lang ipaalam na... Si Puti..." agad na ibinungad na sinabi ni Manang Wendy rito.

"Hmmm," marahang ungol naman ng Don, tila alam na niya ang sinasabi nito.

"Nakawala ho sa kulungan si Puti. Nagtatakbo sa dulo at nakaapak ng bomba... Sinubukan na isalba ito ni Ramcy pero... huli na po. Hindi na nakatakbo si Puti at..."

I felt a sense of sadness as Manang Wendy peeked at me, pati habang kaninang nagsasalita siya. Pati tuloy ako ay kinakabahan na.

Totoo nga na may mga bomba sa palibot ng isla na ito! At may nasampolan na!

At base sa nakikita sa mga mata ni Manang at sa mga narinig, mukhang hindi naka-survived ang taong naligaw sa patibong na iyon!

"Okay, I'll go down to check," Don said seriously and walked out.

In my flustered state, I followed him. Bulag siya pero kung makalakad nang mabilis pababa ng hagdan, akala mo may bukas na third-eye! Para akong tanga na nakaalalay rito sa tabi niya. Naghihintay akong magkamali siya ng hakbang o direksiyon pero wala akong nahintay. Nakalabas kami ng mansion na maayos.

"Alam mo ba kung saan banda iyong sumabog, Don?" tanong ko nang nasa parteng grass ground na kami. "Nakalimutan yatang sabihin ni Manang Wendy, ah..."

Ang nonsense ng tanong ko. Sa pagmumukha pa lang niya, kahit kanina, ay na-detect na niya kung saang lupalop nanggaling iyong ingay. Wow, he's amazing. He can go there without any assistance even though he's blind!

Mula nga rito ay natatanaw ko na ang nagkalat na mga tauhan niya sa palibot ng isla, pinakamarami sa bandang may sumabog. I swallowed in pity and felt a nervous sensation as I saw scattered pieces of flesh with blood in several parts of the ground. Hindi na makilala ang mga ito sa brutal ng pagkakawarak.

"Diyos ko..." napapapikit kong ungol habang nakasunod pa rin sa lalaking ito.

"Bomb number 123, Don Safeirio," anunsiyo ng isang tauhan nang malapit na kami sa location.

Natigilan ako sa kadadasal nang may mapansin akong kulay-gray na kuneho na sumasabay-sabay sa paglalakad ko sa tabi. Ang cute! Lumilingon-lingon pa sa akin, tila nagpapasikat! My eyes widened as I estimated where it was heading. Patakbo ko siyang sinundan. So, before it could get into trouble, I quickly assumed a frog position and leaped to catch it.

Nahuli ko nga siya, lumagapak naman ako sa maputik na area ng grass lawn. But even though the lower part of my dress was completely soaked, and my feet were muddy, I still managed to smile because I saved this cute little rabbit!