Yalan...Pembesi,beyazı olmayan tek rengi koyu siyah olan yalan.Masum sıfatının ardına gizlenen vicdan azabına gebe bir yalan.
Bataklığa batarcasına batılan kurtulma nidalarıyla birlikte yok olduğun yer,yalan.
ihanet #1
ayrılık #1
hamile#1
yalan#1
gü...
"Bak Elif,bilmediğin çok şey var. Belki de öğrenince nefret edeceksin herkesten, her şeyden. Ama şimdilik bilmemen gereken şeyler, hatta belki de sonsuza kadar bilmemen gereken şeyler."
"Abla.."dedim korkarak."Sacit'le mi alakalı?"
"Hayır ve lütfen başka hiçbir şey sorma. Ayrıca burada istediğin kadar kalabilirsin. Hiçbir problem olmayacak,buna izin vermeyeceğim."
Yerinden kalkıp masada duran son iki tabağı da alıp mutfağa götürdü. Kaçıyordu basbaya. Bir şeyleri biliyor ve öğrenmemden korkuyordu. Ve burada kaldığım her gün benden sakladığı her neyse onu öğreneceğim için korku ve endişe duyuyordu. Ôğrenmem ona ne gibi bir problem açacaktı ki?
"Hem sen benim kardeşimsin,biricik kardeşim."diyerek tekrar içeri girdiğinde hemen peşinden Selma da girdi. Kısa sürede bebeği uyutup tekrar yanımıza dönmüştü.
"Hayatımda da evimde de senin için hep yer var. Ve eğer bir problem varsa bunu sana belli etmemek abla olarak benim vazifem. Zaten yeterince problemin var bari şu durumda keyfine bak."
"Sağol abla."dedim gülümseyerek.
Boşunaydı bu sözleri, tamamen içi boş sözler. Ama duymak iyi hissettirmişti hele de böylesi bir duygusal boşlukta. Ayrılık sonrası duygusal bir çöküş yasamıştım. Bir anda hayat arkadaşımla yollarımızın ayrılıp ilişkimizin sonlanması getirmişti beni bu vahim duruma.
Yanıma oturup gözlerimin içine baktı. Gözbebeklerini bir an olsun çekmedi birkaç dakika gözlerimden. Sanki beni ilk kez görüyorcasına dikkatli bakıyordu ya da son kez
"Seni çok seviyorum kardeşim."
Hâlâ gözümden ayırmadığı gözleri dolu doluydu şimdi. Bir şey vardı;içini kemiren,ruhunu daraltan,nefesini kesen...Ve işte şimdi tam karşımda usul usul dökülüyordu gözyaşları.
"Abla."dedim korkarak."İyi misin?"
Başını olumsuz anlamda iki tarafa salladı ağır ağır. Yorgundu,bitkindi. Ruhu yok gibiydi şuan karşımdaki kişinin.
"İyi değilim Elif'im."duraksadı. Selmayla kısa bir süre göz teması kurdu. Selma sessizce bizi seyrediyordu karşı kanepede öylece.
