Yalan...Pembesi,beyazı olmayan tek rengi koyu siyah olan yalan.Masum sıfatının ardına gizlenen vicdan azabına gebe bir yalan.
Bataklığa batarcasına batılan kurtulma nidalarıyla birlikte yok olduğun yer,yalan.
ihanet #1
ayrılık #1
hamile#1
yalan#1
gü...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
....
Hatice'nin gidişinin ardından bir saat geçmişti. Kapının yanına oturmuş öylece beklemiştim koca bir saat boyunca. Duyduklarımı sindirmeye çalışıyordum amansızca.
Bana ne veda etmişti,ne de bulmaya çalışmıştı. Hiç mı merak etmemişti beni,hiç mi özlememiştim Şimdi..şimdi ise evlendiğini duyuyordum. Kırılmaya hakkım ne denli vardı bilmiyordum,ama içimde bastıramadığım bir acı bırakmıştı duyduklarım.
Neden hiç aramamıştı? Yada bir mektup yazmak bu kadar zor muydu ?Giderken yapamadığı vedalaşmayı evlilik haberiyle yapıyordu belki de. Ruhumu parçalıyordu bu his. Bunları hissetmeye hakkım yok gibiydi belki de bana ümit vermemişti belki kendince.
Kapının iki kez ard arda tıklanmasıyla ayağa kalktım. Üstümü başımı düzeltip kapıyı açtım. Sacit'ti kapıdaki. Kolunu girmem için kolunu uzattı.
"Çantamı alıp geliyorum."dedim hızlı adımlarla yatak odasına giderken
Yatak odasından çantamı alıp hızla kapıyı örtüp kilitledim. Sacit'in koluna girdim,ihtiyacım yoktu aslında buna ama kırmak istemedim. Hasan abinin beyaz doblosu kapının önünde çalışır vaziyette duruyordu. Sacit,ağır hareketlerle beni arka koltuğa oturtup emniyet kemerimi taktı çok sıkmadan. Hamileliğimde daha çok dikkat ediyordu bu tarz şeylere.
Kapıyı kapatıp kendisi de şoför koltuğuna geçti."Hazır mısın Elif'im?"
"Evet,hazırım."dedim gayet soğuk ve tok bir sesle. Bunu ona yapmak istemiyordum ama içimden daha fazlası gelmiyordu. Soğukluğum onun moralini bozsa da çabucak toparlandı.
Arabayı çalıştırdı,sakin ve yavaşça gidiyordu. Arada bir dönüp beni kontrol ediyordu.
"Sacit,yola bak. Çarpacaksın arabayı bir yere."
Ufak bir kahkaha attı bu küçük uyarımla. "Güzelliğinden alamıyorum ki gözümü,hamileyken daha da güzelsin."
Gülümsedim. "Sacit ya"
Dışarda güneşli bir hava hakimdi. Balık tutan,dolaşan insanlar vardı deniz kenarlarında. Hayat mutlu devam ediyordu,mutlu muydu acaba o da şimdi. Evlenecek ya mutludur.
"Elif'im sen iyi misin?"
Tek kaşını kaldırmış dikiz aynasından bana bakıyordu.
"İyiyim. Neden sordun?"
"Bilmem. Betin benzin atmış gibi."dedi endişeli bir şekilde.
Ah Sacit!Ah!Sana nasıl anlatayım ki. Nasıl derim sana bu yürek başkası için yandı,şimdi başkasına yanacak yürek yok diye. Nasıl derim başkasına üzülüyor gönlüm diye. Nasıl derim...hemde karnımda senin çocuğunu taşırken.
